W zawostajenstwje našeho njeboh nana běchu mjez druhim „Dopomnjenki na Nowembersku rewoluciju“. Napis „1918 – 1968“ přeradźa, zo bě je k 50. róčnicy podawka spisał. Rozprawa tčeše­ we wobalce Nowej dobje. Čehodla ju njeje wotpósłał, je hódančko. Myslu sej, zo tež k 100. róčnicy rewolucije ­zajimuje, kak je 20lětny Smječkečan kónc Prěnjeje swětoweje wójny dožiwił. Tekst sym wostajił originalny a wuwjedł jenož trěbne stilistiske a prawopisne korektury. Cyril Kola

W tutych dnjach je so wjele wo Nowemberskej rewoluciji pisało, kiž je 1918 była. Wšo pisanje wšak bě wo tym, što je so w Němskej stawało. Ja pak bych chcył napisać,­ kak je rewolucija na fronće (w Francoskej, přisp. CK) była.

Na wopyće pola organista Chrystofa Mikławška w Serbskich Pazlicach

Kralownu instrumentow wobknježić je wulki dar. Dobry interpret zamóže přez nju ludźom do duše rěčeć, jich emocionalnje pozbudźeć a sensibilizować. Serbske katolske a ewangelske wosa­dy smědźa zbožowne być, zo maja wuběrnych organistow, kotřiž su sej na hudźbnej šuli a w priwatnym wukubłanju přiswojili hraće na krasnje klinčacym instrumenće.

Mjez tymi, kotřiž zamóža jako interpreća technisce a sensibelnje hudźbu pišće­low kemšerjam a připosłucharjam do wutroby rěčeć dać, je bórze 35lětny Chrystof Mikławšk ze Serbskich Pazlic. W dźěłarni jeho rjaneho, nowonatwarjeneho swójbneho domu hnydom začuwaš, zo je młodemu Serbej a nanej třoch dźěći – dźewjećlětneje Heleny, sydom­lětneje Luizy a dwulětneho Gabriela – hudźenje jara wažny žiwjenski eliksěr. Tutón zaćišć zwuraznjeja tam tři keyboardy, na blidźe ležace noty, při blidźe stejacy akordeon, na kamorje tačele a tačelak.