Mjeztym wosmy raz přewjedu jutry rano­ we Wuježku pola Bukec zaso­ starodawny serbski nałožk jutrowne­ho spěwanja na tamnišim Pawlikec statoku.

Jutrowničku rano w šesćich zaklinča zwony na Bukečanskej cyrkwinej wěži. Druhdy je samo hač do Wuježka (Wuischke) słyšiš. W tym času su mjenujcy jutrowni spěwarjo w Bukečanskim wjesnym dźělu hižo dawno na nohomaj. Lěta 2012 su we Wuježku starodawny nałožk zaso wožiwili. Ze schadźenjom słónca swjeća tam zrowastanjenje Jezusa Chrystusa. Kaž je Wuježčan Mato Krygaŕ wuslědźił, běchu jutrowne spěwanje na dwěmaj wsomaj Bukečanskeje wosady hišće do 30tych lět minjeneho lětstotka pěstowali, w Žornosykach (Sornßig) a Čornjowje (Zschorna). Hižo rano w štyrjoch zanošowachu ludźo prěnje jutrowne kěrluše, po tym su skót picowali a do Bukec kemši šli. Po smjerći iniciatora Jana Awgusta Kerka je nałožk w Čornjowje zašoł.

Zetkanka ze słowakskim huslerjom Jozefom Farkašom w Budyšinje

Husler Jozef Farkaš so w orchestrje Serbskeho ludoweho ansambla woprawdźe doma čuje. Mnohe lěta hižo w tutym hudźbnym ćělesu w Bratislavje rodźeneho Słowaka widźiš. „Lětsa w awgusće budźe tomu 40 lět, zo stach so z hudźbnikom orchestra SLA. 40 lět so tež za mnje njeje bjez slědow minyło. Při­wšěm so w orchestrje woprawdźe derje čuju, to je moje žiwjenje“, Jozef Farkaš powěda. Zdobom je so do serbskeje kultury, do hudźby zanurił, so do njeje zalubował. 59lětny samo praji, zo so čuje kaž Serb. W mjeztym nimale 40 lětach měješe wón w SLA rjane dožiwjenja, ale je tež sobu přetrał ćežke časy dalšeje eksistency kulturneje institucije. „Tole wšitko mje z SLA kruće wjaza.“ Tak je w Budyšinje namakał swoje doma, swój schow.