Na „subotniku“ so Wotrowčenjo gratu přimali
Runja zašłym lětam su Wotrowčenjo tež lětsa nazymski „subotnik“ přewjedli. Minjenu sobotu zetka so při zymskich temperaturach něhdźe 35 wjesnjanow, mjez nimi wjele młodostnych, zo bychu swoju wjes na zymu přihotowali. Tak mjez druhim cyrkwinsku skłoninu, kěrchow, hrajkanišćo, areal sportnišća a cyły teren wokoło Stareje šule wurjedźichu. Dokelž hižo dlěje rjedźerku za Staru šulu nimaja, je skupina žonow tež tamnišu mału žurlu wurjedźiła. Nimo toho su dźěle wjesneho hrajkanišća při sportnišću porjedźili, tak zo móža dźěći zaso wěsće krosnować.
Na wopyće w srjedźnej Łužicy pobyli
Hromadźe z mandźelskej, rodźenej Smječkečanku, mějachmoj minjenu njedźelu składnosć, so na wulěće Smječkečanskeho wjesneho kluba do srjedźneje Łužicy wobdźělić. Hižo w busu nas Pětr Brězan na zajimawy program přihotowaše.
Prěnja stacija bě Njepilic statok w Rownom. Historiski ratarski statok, hdźež je Hanzo Njepila swój čas žiwy był, su po politiskim přewróće dźakowano wulkomyslnym spěchowanskim srědkam restawrowali. Nětko knježi tam žiwa kultura, wo kotruž so spěchowanske towarstwo stara a tak statok ze žiwjenjom napjelnja. W něhdyšej wutwarjenej hródźi dachmy sej kofej, pomazki a warjeny twarožk słodźeć. Tam wobhladachmy sej tohorunja fota wo Slepjanskim regionje a tamnišich nałožkach kaž tež napisy w Slepjanskej serbšćinje. Lubili su so nam tohorunja historiska dobra stwa, stwica a kuchnja z wotpowědnej nadobu. Na hornim poschodźe dožiwichmy, kak na Njepilic statoku len předźěłaja a z njeho na krosnu płat nastanje. Derje, zo horstka aktiwnych tele tradicionalne rjemjesło dale pěstuje a přichodnym generacijam dale sposrědkuje.
Swójske ratarjenje předstajiłoj
Bě to zajimawy wječor, na kotryž běštaj Matkec bratraj Pawoł a Beno minjeny pjatk na swój ratarski dwór w Konjecach přeprosyłoj. Jako „Gebrüder Matka GbR“ wonaj něhdźe połsta zajimowanym rozłožištaj, na kotre wašnje rolu wobdźěłujetaj a kotre mašiny a techniske nastroje při tym wužiwataj. Jeju hłowna motiwacija je pódu samu dźěłać dać a jej najlěpše wuměnjenja za to skićić. Za to zepěrataj so na přikład na wudźenki, kotrež pódu z podzemskimi tunlemi mjelnja a tak kanalowy system za zasaknjenje dešća twarja.
Bratraj wusywataj, bjeztoho zo z mašinami pódu wobdźěłujetaj. Nimo toho staj sobu prěnjej, kotrajž juchu z hadźicu na polo klumpataj. Woboje je dalša inowacija moderneho ratarstwa. Nimo techniki leži ćežišćo sobu na naslědnym wašnju ratarjenja – pódu před wuschnjenjom škitać a wutki na přirodne wašnje z mjezypłodami aktiwować. Wosebje wočiwidne bu to w zhromadnym dźěle z pčołarjemi, jako Matkec bratraj rozjasništaj, kak mjezsobna komunikacija kóždemu wobłukej pomoc skići.
Na slědach wódneho muža pobyli
Jara poradźene druhe swójbne zetkanje Serbskeho šulskeho towarstwa je minjeny kónc tydźenja wosom swójbow z Hornjeje a Delnjeje Łužicy we Wodowych Hendrichecach dožiwiło. Mějachmy tam wulkotny čas a směm twjerdźić, zo smy so jako skupina derje hromadźe namakali. Runje tak kaž su starši nowe zwiski nawjazali, su so tež mjez dźěćimi nowe kontakty spletli.
Tema kónca tydźenja bě „Pućowanje wódneho muža“. Nastorčiła bě ideju dźiwadłowa pedagogowka Dörte Hentschel. Wona zdobom powědki powědaše. Zhromadnje smy na zakładźe serbskich mytiskich bytosćow swójsku powědku stworili. Při tym dźěłachmy w jednotliwych skupinach, kotrež su so mjez sobu wuměnjeli, a mějachmy wjele wjesela.
Naposledk njejsmy swoju powěsć jenož powědali, ale tež z wobrazami wuhotowali. Wšo to zestajimy do digitalneje knihi, tak zo zwostanje z kónca tydźenja rjana dopomnjenka. Nětko so hižo wšitcy na klětuše zetkanje w Delnjej Łužicy wjesela. Kathleen Komolcyna
Bywši załožbarjo w muzeju
Jako minjeny pjatk popołdnju do Njeswačanskeho domizniskeho muzeja zastupich, wuhladach tam tójšto dołho znatych Serbow: Marka Sucheho, Marju Šimanowu, Jurja Wićaza a dalšich. Jurij Helgest runje fotografowaše. Bywši přistajeni Załožby za serbski lud běchu sej jako wuměnkarjo prěni raz zhromadnje wulećeli, a to do Njeswačidła. Bywša kolegina Wórša Pašcyna z Koslowa bě wuprawu organizowała. Nawoda muzeja Arnd Lehmann jich po wustajenišću a wosebitej přehladce přewodźowaše.
K přećelam sej wulećeli
Delegacija wohnjoweje wobory Konjec/Šunowa je so minjeny kónc tydźenja na puć k spřećelenej woborje do Legelshursta w Badensko-Württembergskej při francoskej hranicy podała. Přeprosyli běchu tamniši kameradojo na swjedźenske přepodaće swojeje noweje wohnjowoborneje gratownje, kotruž su za něhdźe 1,8 milionow eurow natwarili. Jako dar přepodachu serbscy wobornicy wohnjowy klon (Feuerahorn), kotryž zhromadnje sadźichu. Wot soboty do póndźele naša delegacija, wobstejaca ze 24 wosobow, tam přebywaše. Po swjedźenju sobotu dojědźechu sej dźeń na to do Wolfacha, do poslednjeje kristaloweje škleńčernje w Čornym lěsu. Nimo toho wobhladachu sej 2 500 wobydlerjow ličacy Legelshurst, dźěl gmejny Willstädt.
Do srjedźneje Łužicy sej wulećeli
Kruty wobstatk dźěławosće Domowinskeje skupiny Pančicy-Kukow je kóžde lěto zhromadna wuprawa z busom. Minjenu sobotu wjedźeše naš puć do srjedźneje Łužicy. Jako prěnje witaše nas Silwija Panošina z chlěbom a selu w narodnej drasće w Serbskim kulturnym centrumje w Slepom. Tu poskići nam wulkotny přehlad wosebitosćow narodnych drastow, nałožkow a powědkow Serbow. Stajna wustajeńca pokaza wobšěrnu drastowu klankowu zběrku w Slepjanskej drasće a filigrane, pisane ornamenty serbskich jutrownych jejkow kaž tež wšelake figury z powědkow. Tež regionalni wuměłcy z dźěłami molerstwa, grafiki a fotografowanja poskićeja dohlad do Slepjanskeho regiona. Dalša stacija bě Njepilic dwór w Rownom. Při šalce kofeja a po wobhladanju statoka a wustajeńcy w bróžni zhonichmy mnoho wo stawiznach regiona a wo spěchowanju narodneje drasty a zo ma jeje nowozhotowjenje za wobydlerjow wulki wuznam.
Namołwjeja k rozmyslowanju wo dalšim dźěle
Róžant (JK/SN). Towarstwo „Naša Knjeni na Lipje“ w Róžeńće je poměrnje mało znate a lědma so wo nim w medijach pisa. Załožili su je w lěće 2012 tehdyši čłonojo Ralbičanskeje wosadneje rady ze zaměrom, so prócować wo to, zo so putniska cyrkej w Róžeńće zaso ze žiwym putniskim městnom stanje. Hłownje měło so to stać přez zhromadnu modlitwu a zhromadne prócowanje wšitkich česćowarjow Maćerje Božeje. K tomu je towarstwo zarjadowało měsačne modlenje na kóždej poslednjej wutorje měsaca. Tute modlenje je so wuwiło k dobrej tradiciji a dźeń a wjace ludźi so wobdźěla. Nimo toho wěnuja so čłonojo towarstwa přihotam putnikowanjow w Róžeńće a su hłowny organizator za wuhotowanje sobotnišich Božich słužbow w Róžeńće pod hesłom „Za naš lud a kraj“.
64 lět po abiturje so zetkali
Kulow (aha/SN). Před 75 lětami załožichu w Budyšinje Serbsku wyšu šulu. 1958 złožichu tam šulerjo 12. lětnika abiturne pruwowanja. Bě to tehdy 45 maturantow dweju rjadownjow, a to 12 B/1 z rjadowniskim wučerjom Měrćinom Wornarjom a rjadownja 12 B/2 z rjadowniskim wučerjom Jurjom Pěčku.
Njewšědny zazběhdo noweho šulskeho lěta
Přihotowanski tydźeń za nowe šulske lěto 2022/2023 zahaji dźěl wučerkow a wučerjow Kulowskeje wyšeje šule „Korla Awgust Kocor“ z wopytom swjedźenskeho ćaha šulerkow a šulerjow minjenu póndźelu we wobłuku Kamjenskeje Boršće.
Zetkachmy so w bjezposrědnjej bliskosći Lessingoweho gymnazija, kiž bu po wobšěrnym ponowjenju kaž tež po při- a wutwarje hakle minjenu njedźelu znowa wotewrjeny. Smědźachmy samo skrótka do noweho kubłanišća nutř pokuknyć. Šulerjow a wučerjow wočakuja tam wuběrne wuknjenske a dźěłowe wuměnjenja, tak facit nas Kulowskich pedagogowkow a pedagogow.
