Před něšto lětami sym Němski historiski muzej Berlin wopytała a běch jara přesłapjena, zo su na słowjanske stawizny wuchodneje Němskeje nimale dospołnje zabyli. Kak arogantny móžeš być, zo swój pochad takle ignoruješ? Što praji nam to wo němskim stawiznopisu? Kak ideologisce motiwowani su historikarjo stawizny w nacionalsocialistiskim kaž tež w socialistiskim času posrědkowali, to je Arne Lindemann wčera na zakładźe prahistoriskich wustajeńcow derje předstajił. Prašeš so, kotra ideologija dźensa tomu polěkuje, zo přeco hišće poměrnje wažny słowjanski podźěl wuspinkuja. Kajki problem Němcy 80 lět po Hitleru z tym maja, zo njejsu ryzy Němcy? Sym so historikarja wčera prašała, hač su docyła pospyty w prahistoriskich muzejach, stawizny hinak předstajić. Arne Lindemann je dwaj pozitiwnej přikładaj mjenował, muzejej w Braniborje nad Habolu a Kamjenicach. Chcu sej wustajeńcy tam nětko wobhladać – tróšku nadźije hišće mam. Cordula Ratajczakowa

Spěwarki a spěwarjo chórow Meja, Lipa, Serbskeho ludoweho ansambla a Studentskeho chóra, instrumentalisća orchestra SLA a Sinfonietty Drježdźany kaž tež solisća Romy Petrick (sopran), Britta Schwart (alt), Partik Horňák (ternor) a Clemens ­Heidrich (bas) předstajichu pod nawodom Judith Kubicec (srje.) minjeny kónc tydźenja dwójce wuspěšnje duchowny oratorij Korle Awgusta Kocora „Israelowa zrudoba a tróšt“ w orchestraciji Stefana Malzewa w Budyskej Marje Marćinej cyrkwi. Do­hromady něhdźe 400 wopytowarjow dźakowachu so akteram z dołho trajacym přikleskom za dynamisce a preciznje zwoprawdźenej koncertaj. Foto: SN/Hanka Šěnec

Budyšin (SN/bn). Čitanje pod hesłom „Interview młodeho wědomostnika ze starym basnikom“ składnostnje pjatych po­smjertnin Kita Lorenca njebě jenož zakónčenje hłowneje a wólbneje zhromadźizny towarstwa Přećeljo Smolerjec ­kniharnje (SN informowachu), ale zdobom literarna chłóšćenka za něhdźe 30 zajimcow ze sepju skerje njeznatych tekstow wuznamneho serbsko-němskeho spisowaćela. W předawanišću na Budyskej Pchalekowej předstajichu čłonki ­a čłonojo towarstwa wuběr prozy, lyriki kaž tež literarnowědnych přinoškow Lorenca. Róža Domašcyna a Měrćin Wjenk wobswětlištaj mjez druhim z wurězkami dźenikowych zapiskow swójbne stawi­zny awtora. Dr. Franc Šěn a Měrana Cušcyna předstajištaj wjelorakosć Lorenca tež jako „wudawaćela, přełožowarja, dra­matikarja a publicista“ na přikład z ně­hdy w Rozhledźe wozjewjenym nekrologom za Jana Bobrowskeho a z „Bajku po islandskim wašnju“. Teksty běchu wušiknje zestajane, tak zo so publikumej wuwědomi, štož bě Cušcyna připowědźiła: „Lorenc je swoje teksty wobstajnje dale wobdźěłał a je zdźěla z prozy do lyriki a nawopak přetworił.

Pod hesłom „Ludźo Łužicy“ su minjeny štwórtk w Podstupimskej Bance za inwesticije kraja Braniborskeje (ILB) wustajeńcu z wobrazami fotografow Thomasa Kläbera (naprawo) a Jürgena Maćija (nalěwo) wotewrili. Wuzwolił a zestajił bě čorno-běłe ­fota čłon wuměłskeje přirady ILB Herbert Schirmer (srjedźa). Wosebje wobkedźbował je wón při tym ­ motiwy, kotrež so z kóncom předźěłanja brunicy na milinu kaž tež z deindustrializaciju Łužicy ze 1990tych lět sem a ze sćěhami toho za ludźi ­na městnje zaběraja. Přehladka je hač do kónca lěta w rumnosćach ILB přistupna.

Foto: Marka Maćijowa