Chce młodym ludźom pomhać prawy puć žiwjenja namakać
Ewangelscy wěriwi w Halštrowje, Smječkecach a Protecach maja nowu młodu fararku. Karin Walther su 23. oktobra w Halštrowje zapokazali. Při tym ju tež serbsce postrowichu.
Powołanje ewangelskeje fararki njebu 29lětnej Karin Walther do kolebki połožene. W Lipsku rodźena młoda žona je njedaloko Zschopauwa wotrostła a njeměješe z cyrkwju a wěru poprawom ničo činić. Hakle, jako po maturje w dobrowólnym socialnym lěće wěsty čas w Kasselu w swójbje fararja bydleše, so to změni. Tam nasta přeće, so z fararku stać a ludźom wědu wo wěrje dale dawać.
Studij teologije wjedźeše Karin Walther do Lipska, Erlangena a do Limborskeje hole, hdźež měješe wikarske městno. Nimo psychologije zajimowaše so wona tež za stare rěče kaž łaćonšćinu, grjekšćinu a hebrejšćinu. Dźensa njeje wona jeno z fararku w mjenowanych třoch łužiskich wosadach, ale je zdobom jako młodźinska fararka zamołwita za Budysku a Kamjensku kónčinu.
Wóń čerstwje mlětych bunow wobkuzłaca
Wulět do swěta kofeja a wuměłstwa jeho praženja w Habrachćicach
Kajki to připad! Spočatki štyristronskeho statoka chěžow ze stołom w Habrachćicach (Ebersbach), hdźež stej kofejowy muzej a pražernja kofeja zaměstnjenej, sahaja hač do lěta 1486. Pječa lěto pozdźišo je wěsty Arab Shihab-ad-Din wo kofejpiću swojich krajanow pisał. Na tele zapiski złožuje so stary hišće zachowany manuskript z pjera Abd-al-Kefira z lěta 1587, kotryž je dźensa w jednym Pariskim muzeju wustajeny. Stawizny kofeja a historija woneho statoka stej so lěta 2010 křižowałoj. Před šěsć lětami wotewrěštaj Scholzec mandźelskaj – wona z Berlina pochadźaca, wón z hornjołužiskeho Obercunnersdorfa – kofejowy muzej z pražernju.
Jeje wutroba wosebje za dźěći bije
Na wopyće pola delnjoserbskeje wuměłče Marion Kwicojc w Lipsku
Tole běše raz wobchod. Wulka rumnosć wobsteji z hornjeho dźěla, z kotrehož šěroke schody do delnjeho dźěla wjedu. Tón wužiwa 47lětna tworjaca wuměłča a spěwarka-hudźbnica Marion Kwicojc jako dźěłarnju. „Tule moluju, wuhotuju małe programy a zwučuju z čłonami mojich hudźbnych formacijow“, zhonju wot Delnjoserbowki. W jeje bydlenju na Lipšćanskej Konstantinowej, do kotrehož tež nimo bydlenskich rumnosćow tale dźěłarnja słuša, so wuměłča derje čuje. Tak móže wšu swoju kreatiwitu wuwiwać.
Bój pólskich wojakow wo Budyšin najdokładnišo wopisany
Na 70. róčnicu skónčenja Druheje swětoweje wójny kaž tež na tehdyše ćežke a krawne wojowanja we Łužicy smy loni wobšěrnje spominali. Po tym je wušła němskorěčna kniha „1945: Bój wo Budyšin“ w Lipšćanskim Engelsdorfskim nakładnistwje. Z pólšćiny přełožił je ju Erich Schulze z Dubca (Daubitz). Awtor originala „Budziszyn 1945“ je Jacek Domański. Jeho knihu bě hižo lěta 2009 Waršawske nakładnistwo Militaria wudało. Dubčan Erich Schulze bě prěni krajny rada Běłowodźanskeho wokrjesa.
Budźa zajim za literaturu
Młoda poezija w słowjanskim swěće – nazhonjenja z wuprawow
Wot 23. do 25. nowembra wobdźělich so na Mjezynarodnym literarnym forumje w Opolu, do kotrehož bě lětsa zdobom 26. wuprawa poetow na sławny hród šleskich piastow w Brzegu zapřijaty. Tónle swjatk poezije wuhotowachu literaća a přełožowarjo z hosćićelskeho wojewódstwa, z Krakowa kaž tež z Běłoruskeje a Madźarskeje, z Ukrainy, Čěskeje a Němskeje. Organizował bě festiwal, na kotrymž so tež serbscy poeća wobdźěleja, přećel a podpěraćel Serbow w Pólskej, basnik Janusz Wójcik; jeho smy hižo wjacekróć na Serbske swjedźenje poezije witać móhli.
Basnje su žiwe z wuběrnych rěčnych wobrazow
Prěnja němsko-čěska zběrka Milana Hrabala w přebasnjenju
Milan Hrabal, sympatiski basnik z čěskich Warnoćic, je w Serbach dotal skerje znaty jako spěchowar čěsko-serbskeje zhromadnosće na polu literatury, jako angažowany organizator čitanjow za hranicu a wosebje jako přełožowar a wudawaćel serbskeho pisaneho słowa w Čěskej. Nětko pak předleži zběrka jeho swójskich basnjow prěni raz tež w němskej rěči. Kniha je wušła w nakładnistwje Leipziger Literaturverlag a rěka „Eine schimmernde Wabe Glimmer“ – klinčace to słowa, wuwzate z prěnjeje basnje zběrki. W njej namaka mały hólčec při fundamentach „Ródneho domu“, za „kotrymiž so nan znowa schila“, „třpytivou plástev slídy“/ frinkolace so płastno kočeho slěbra. Njewšědny titul wěšći nam na wobrazach bohatu a wjelezmysłowu lekturu. Tež nadpisma wšitkich pjeć wotrězkow wujewjeja so jako wurazny wobraz w naslědnych tekstach.
Warjenska kniha za dźěći rjana a pomocna
Mysle k nowostce „Warimy z Tomašom“
Štó njepokuknje rady do Płomjenja, tam, hdźež namakaš w kóždym nowym wudaću dalši rjany recept kucharja serbskeho hosćenca „Wjelbik“, Tomaša Lukaša? Cyle prawje, runja dźěćom tež ja tam rady pohladam a sej ideju za tu abo tamnu chłóšćenku wučitam.
Nowostka w Ludowym nakładnistwje Domowina „Warimy z Tomašom“ wabi tuž z receptami za rjane a přewažnje poměrnje spěšnje zhotowjene dobroty. Ilustracije z pjera Šćěpana Hanuša hodźa so, kaž njejsmy to hinak zwučeni, wulkotnje k wobsahej. Tež fota nadeńdźemy w knize – jasnje wšak dyrbimy wědźeć, kak ma hotowa jědź wupadać. Tute zapopadnychu awtor knihi sam, Jan Šołta a Tomaš Šołta. Nowa kniha je předewšěm na dźěći wusměrjena. „Dajće so překwapić abo překwapće raz nana a mać abo dźěda a wowku ze wšelakimi jědźemi z tuteje knihi.“
Wjele basnjowa hrónčkowz temu serbstwo
Wo nowej zběrce Fryca Liba „Bóśon z Mósta – Pěsni a gronka“
Fryca Liba sym před lětami zeznał, jako přewza wón nawod Dźěłanišća za serbske kubłanske wuwiće Choćebuz – ABC, kotrež je zamołwite za zdźěłanje a wudawanje delnjoserbskeje šulskeje maćizny. Dźensa je Libo wuměnkar. Někotre jeho basnje znaju z knihi „Wjacornjejše stawanje – Dolnoserbske basni slědnych 50 lět“, wudateje 2000 w LND. Nětko je wušła zběrka jeho basnjow pod titulom „Bóśon z Mósta – Pěsni a gronka“ znowa w Budyskim serbskim nakładnistwje. Ilustrowała je ju Marion Kwicojc z Lipska.
„Djablisko“ – serbska njepřezjednosć
Přihladujemy, kak so Serbja mjez sobu blokuja, kak rozbrojene a zacybane wšo je. Nichtó z druhim wotewrjenje njerěči. Nastupajo nowelěrowanje sakskeho šulskeho zakonja zapodachu štyrjo wšelacy serbscy akterojo namjety. A stat wupyta sebi toho aktera, kiž jemu najbóle po hubje rěči. W Zwjazku serbskich wuměłcow mějachu wólby přewjesć. Njedóńdźe k tomu, dokelž njebě dosć kandidatow za předsydstwo. W rozprawje stareho předsydstwa a w diskusiji so pokaza, kak frustrěrowani wšitcy su. Tak namjetowaše něchtó, bóle zaćichim, w pozadku agěrować. Runje to pak je tón serbski kužmot, zo njeje žadyn transparentny dialog, zo knježa protekcionizm, falšnosć a intrigi.
Z nuzy rodźeny koncept tworjenja
JANKAHANKA: Towaršnostny spěwnik w modernym šaće
