5. januara 1922 měješe 110 wosobow wo­při­jaca delegacija Serbow česć, być na Praskim hrodźe z hosćom prezidenta młodeje Čěskosłowakskeje republiki Tomáša Garriguea Masaryka. Cyłk spěwarjow a spě­war­kow bě so dźeń po Nowym lěće z Budyšina z ćahom na jězbu do stolicy ČSR podał a bě najprjedy zhromadnje z chórom Hlaholom koncertaj ze zahorjenym publikumom wuhotował. Na awdiency na swjedźenskej žurli dźakowaše so nawoda wuprawy Jurij Słodeńk čěskemu ludej a prezidentej Masarykej „za wšu nam Serbam skićenu pomoc“. 13lětna Cecilija Nawkec přepoda hosćićelej kwěćel a přednjese hrónčko ze słowami: „Sławny knježe prezidento! Jako ta najmłódša ja Wam horstku kwětkow přepodawam. To je znamjo dźaka za wšo, štož Wy dokonjał sće za nas. Njezapomńće nihdy na nas!“ Prezident so hnuty podźakowa a wuzběhny: „Ja sam spominam stajnje rady na swoje poćahi z wašim narodom, wosebje z Hórnikom.“ (1884 bě wón jako student Michała Hór­nika w Budyšinje prěni raz wopytał.) Hosćo z Łužicy zanjesechu prezidentej mócnu „Sławu“. Po wuprawje su Serbske Nowiny narěče posłownje wozjewili a wo přebytku dokładnje rozprawjeli.