Wo knihach a kniharni (29.07.16)

Freitag, 29. Juli 2016
Artikel bewerten
(0 Stimmen)

Lěćo je čas dowola a tón je za toho abo tamneho zwjazany z dołhej jězbu z awtom, zo by sej k morju abo do wysokich hór abo bóh wě dźe wulećał. Na tajkej dołhej jězbje móže so ći sčasami chětro wostudźić, jeli na přikład něhdźe na zatykanej dróze stejiš a hdyž so před tobu dlěšu chwilu ničo njehiba. Za tajku njeluboznu chwilu doporučam wokřewjenje, klinčace ze słuchoknihi.

Tale wosebita forma knihi je mjeztym nimale sto lět stara. Hižo w 1920tych lětach­ móžachu sej zajimcy čitanja aw­torow kaž Thomasa Manna abo Ericha Kästnera ze zynkonošakow naposkać. Tehdy běchu to tačele. Kónc 70tych lět zašłeho lětstotka wuńdźechu potom prěnje słuchokasety, ale hišće spočatk 90tych lět bě zajim za nje skerje snadny. A tak bě tež sławne nakładnistwo Rowohlt nuzowane swój 1987 zahajeny rjad „Literatura za słuchatka“ zaso zakónčić. Hakle z wuchadźenjom cejdejkow so za słuchoknihu „žiworjenje w ćěmnosći“ skónči.

Tež w Serbach su słuchoknihi mjez­tym woblubowane, wosebje mjez dźěćimi. Smolerjec kniharnja ma polcu połnu tajkich na předań – za kóždy słód něšto.

Veröffentlicht in Wo knihach a kniharni
Bitte anmelden, um einen Kommentar zu posten

Serbska debata

Neuheiten LND