Napadnosće na swjedźenskim zarjadowanju­ k 100. posmjertnym narodninam Jurja Brězana na hrajnišću­ NSLDź na Budyskim hrodźe­

„Jakož bě so čłowjek z čłowjekom stał, poklakny so na brjoze małeho jězora. Woda běše čista kaž ze žórła, nad njej ani wětřička. Jemu chcyše so pić, schili so – a so stróži.“ Z tutymi słowami zahaji Jurij­ Brězan swoju dźiwadłowu hru „Gen. Genesis. Nemesis“ (hra je w němskej rěči spisana). W zahajenskej scenje wujasnja Lucifer Krabatej, što zapřijeća woznamjenjeja, tež, što ma tale nemezis na sebi. Hdyž ju člowjestwo „zahe dosć spóznaje, wostanje wróćopuć wotewrjeny. Pře­pozdźe spóznata nemezis njeda wućeka z rěki žehliweje magmy.“ Přizamknjetej so dwě hodźinje hraća, napinaceho za aktiwnych na jewišću kaž tež za tych před jewišćom. Hra wobjednawa eksistencne prašenje, wot Brězana do sady zjimane, zo ma so dźensa čłowjestwo před čłowjestwom wuchować. Po posled­njej scenje sej prajach: Hišće njejsym wšo zrozumił, ale telko: Strach a stysk stej basnikej pjero wodźiłoj. W tym směrje,­ kaž so dźensa čłowjestwo wu­wiwa, wjedźe puć do katastrofy.