Mysle k dźěćacej knize „Knoćik a jeho awtko“

Je fascinowace, kajke wjeselo powědančka a stawiznički wo małym knoćiku stajnje zaso zbudźeja. Wěm so dopominać, zo zajimowach so tež ja tehdy w dźěćat­stwje jara za jeho mjeńše a wjetše dyrdomdeje runje tak kaž dźensa mjez druhim mój sotrowc, kotremuž předpołožich njedawno nowu knihu Ludoweho nakładnistwa Domowina „Knoćik a jeho awtko“. Kniha Zdeněka Milera a Eduarda Petiški, wot Judith Wjenkec do hornjoserbšćiny přełožena, powěda wo małym knoćiku, kotryž žedźi so za swójskim awtkom. Wšako widźi wjele awtow, kóždy­ dźeń, w najwšelakorišich barbach a formach.