10. raz kapały z kraja a wukraja w Janšojcach

Bjez dujerskeje hudźby w bohatym kulturnym žiwjenju w Błótach a dalšich kónčinach němsko-serbskeje Delnjeje Łužicy poprawom ničo njeńdźe. Nimale na wšitkich wjesnych swjedźenjach słyšiš tam žiwe trubjenje trompetow, pozawnow a dalšich instrumentow. Tež při woblubowanymaj nałožkomaj łapanju kokota a zapusće. To so wě, zo maja wosebje starši ludźo z tajkeje hudźby radosć, ale tež wjesnej młodźinje so wona spodoba. Wšako móžeš po jeje taktach derje rejować, a to nic jenož znatu Hanamarinu pólku. Zwěsćić tež móžemy, zo je ličba mjeńšich kapałow a tež hercow, kotřiž dujersku hudźbu pěstuja a hraja, w zašłym času přiběrała. Wosebje potom, hdyž we wjace hač 50 wsach Delnjeje Łužicy zapust swjeća a campruja a hdyž we wjace hač 30 wsach kokota łapaja, maja kapały a hercy dźěła dosć a nadosć.