Rozmołwa z třomi spřećelenymi serbskimi poetkami

W Ludowym nakładnistwje Domowina­ ma srjedź junija wuńć literarna kniha poetkow Róže Domašcyneje,­ Měrany Cušcyneje a Měrki Mětoweje noweje basniskeje formy. Knihu maja wudospołnić fota Jürgena Maćija. Alfons­ Wićaz­ je so z awtorkami rozmołwjał.

Kaž sym słyšał, je so Wam při škleńčce wina zrodźiła ideja zhromadneho literarneho projekta, tak mjenowaneho rjećazoweho basnjenja. Zběrka ma pod titulom „Znaki, pominaki, kopolaki“ wuńć. Rjećazowe basnje – štó je tutu formu literarneho tworjenja wunamakał?

R. Domašcyna: Zetkawamy so hižo dlěši čas, zo bychmy sej swoje nowše literarne wěcy předčitali. Při tym tež zhromadnje warimy, sej dobru wječer po­přejemy a škleńčku wina wupijemy. Rjećazowa baseń samo na sebi ničo noweho njeje, chiba w serbskej literaturje. Wo­sobinsce znaju rjećazowe basnje, kotrež nastachu w Awstriskej, tež w Němskej a druhich krajach. Smy tři spřećelene basnicy, a tuž je so takrjec z našeje zhromadnosće wuwiło, zo raz tajki rjećaz pisamy.