W zašłych 110 lětach je brunicowa industrija we Łužicy nimale 240 serbskich wsow takrjec wuraděrowała. Na radikalniše wašnje so čłowječe sydlišća ze swěta zhubić njemóža. W běhu jenož dweju generacijow bu wjesne wobydlerstwo wokolnych wsow z ratarskeho miljeja do industrialneje towaršnosće katapultěrowane. Wjele cuzych dźěłaćerjow so do Łužicy nawali, štož je asimilaciju Serbow pospěšiło. Serbja njemějachu chwile dosć, so ze swojej rěču a swojimi wašnjemi pod nowymi wuměnjenjemi přesadźić. W dźensa rekultiwowanej krajinje hižo ničo, ale woprawdźe ničo na serbske wsy njedopomina.

Hačrunjež mjenowane fakty swoju chutnosć a jěrosć zhubili njejsu, je diskusija wo wotbagrowanju serbskeho žiwjenskeho ruma kaž zaprahnyła. Ani ze stron Serbow so z tym lědma hišće něchtó chutnje rozestaja. Za němskich politikarjow ­je tuž wjele jednorišo, temu nadal dospołnje tabuizować a wotbagrowanje wsow wot powšitkowneje politiki napřećo Serbam wotkoplować. To je tak grawěrowace, zo dyrbi so k tomu něšto wjace rjec.