Wězo tež my Serbja wosrjedź Němcow hody tak swjećimy kaž Němcy. Bohužel pak je dale a bóle komerc wobknježi – kóžde lěto powěsće wozjewjeja, hač a kak je so předań za překupstwo wudaniła. Ale to, štož „němske hody“ poprawom woznamjenjeja, je hódne, zo je sobu swjećimy. Rjany njeje jenož hodowny štom, z Němskeje po cyłym swěće rozšěrjeny, ale tež mnohe hodowne nałožki, kotrež zwjetša w Němskej hajimy. Druhe narody, na přikład Italčenjo, hody hinak swjeća, wótře a na dróze. Na Pětrowym naměsće w Romje hodowny štom hakle wot lěta 1982 steji; prjedy bě katolikam skerje Boži narodk znamjo hód.

Ale mamy tež serbske hody! Naš basnik Józef Nowak je znajmjeńša dwě basni na nje zbasnił; jedna rěka „Hody“, tamna „Serbske hody“. Wobě namakamy w hódnej knize „Pěseń, družka swěrna“, runje před 25 lětami wušłej. Njeby snadź nowy nakład k jubilejej načasu był?