W tutej kolumnje powědaja štyrjo redakciji SN znaći mjezynarodni awtorojo, wotměnjacy so pod pseudonymom „prof. Wink“, jónu wob měsac wo swojich­ nazhonjenjach a dožiwjenjach we wobłuku zetkanja kulturow, identitow, rěčow a narodnych­ mjeńšin.

Běše pak něhdy, zo sćělesni so jedyn z avatarow prof. Winka jako běłe sukno woblečeny Indičan z dołhimi włosami ...

Běše to połfinale europskich koparskich mišterstwow 2012, jako hraješe Italska přećiwo Němskej we Waršawje. W Londonje tłóčeše so wjace hač dwěsćě muži w małej wosadnej rumnosći, zo bychu sej na wulkej płachće wobhladali, kak je „čorny“­ italski hrajer Balotelli swoje mustwo z dwojimi wrotami do finala třělił (bohužel bě Italčan cyle naprawo raz spěwał „žanych čornych Italčanow njedawa ...!“).

Po dobyću lećachu wšitcy won na dróhu, zbožowni kaž w deliriju, a spěwachu unisono „Viva Italia! Viva Italia! Viva Italia ...“. W finalu mějachu přećiwo Španiskej nastupić. Wšudźe knježeštej wulka kakofonija a wjeselo, pěšcy, awta, busy – wšo pohibowace so zasta a rozwólnje sobu swjećeše.