„Njeje ženje přepozdźe ... jednorěčnosć je lěkujomna!“ rěka na nalěpku, z kotrymž wabješe Federalistiska unija europskich narodnych mjeńšin (FUEN) před něhdźe dźesać lětami we wobłuku kampanje Language diversity za wjelorakosć a runoprawosć rěčow. Rěč je bjezdwěla z centralnym stołpom kóždeježkuli narodneje a kulturneje identity, jeje potłóčowanje bě a je tuž „woblubowana“ metoda, je-li ze zaměrom knježacych, (znajmjeńša najprjedy raz) jasnje definowanemu geografiskemu teritorijej „homogeny statny lud“ přirjadować. Hač so to potom „latinizacija“, „germanizacija“, „polonizacija“ abo „rusifikacija“ mjenuje ničo na tym njezměni, zo njejedna so wo někajki přirodny proces, ale wo zwoprawdźenje kumštneho konstrukta. Tajki je z historiskeho wida stajnje na škodu mjeńšinow był, chibazo jednaše so wo mjeńšinu na mocy.