Zymscy sportowcy nimaja so lětsa lochko. Lědma smy so nad běłym próškom zawjeselić móhli a sej tón abo tamny wot­jězd z někotreježkuli hornjołužiskeje hory popřeć směli, je wšo hižo zaso nimo. Swjaty Pětr nima za nas w tejle miłej a na sněh chudej zymje žanežkuli zrozumjenje. Najwjace sobuželnosće mam za tych, kotřiž su so z njesměrnej prócu wo to starali, zo by zymski sport pola nas scyła móžny był. W Rugiswaldźe a Załomju na přikład, abo tež na Łysy (Lausche) we Waltersdorfje w Žitawskich horinach a druhdźe je so zamołwitym woprawdźe poradźiło, zaručić znajmjeńša něšto dnjow poměrnje dobre wuměnjenja. Dźeń wote dnja su pilnje a njesprócniwje wo to wojowali, zo by alpinske sněhakowanje scyła móžne było. Doniž njepřińdźe při temperaturach jasnje nad nulu praktisce přez nóc zahubny dešć a sněhakowanje wjace móžne njebě.