Sabine Gräfe z Porchowa: Běch z dźowku a wnučku na swójbnym koncerće w Budyskim SLA. A wopyt je so na kóždy pad wudanił. Dźěći su so jara prócowali, a program bě cyle pisany. Bych sej tajke něšto časćišo přała. Mam za spomóžne, zo wuměłcy dźěćom hudźbu zbližeja; a naš dorost pytnje, kak lóštna móže wona być. Dorosćeni maja so wězo tróšku ćešo sobu spěwać a rejwać. Hudźba a reje pak móža telko žiwjenskeje radosće šěrić, to je wulkotne.

Steffi Vogt z Budyšina: Naša dźowka je na programje swójbneho koncerta aktiwnje sobu skutkowała, a to jako čłonka chóra Serbskeje zakładneje šule Budyšin. Mi so Hornjołužiski festiwal dźěćaceje hudźby jara spodoba, dokelž je wulkotna wěc. Mojedla móhli tajku akciju kóžde lěto­ abo samo dwójce wob lěto přewjesć. Pytnješ, kak to dźěćom tyje a kak je spěchuje. Rjenje tohorunja je, zo hudźba wšelakore generacije zwjazuje – hudźba prosće wožiwja!