Wšojedne hač runinu parkowanišća pěši docpěješ abo tam z awta wulězeš, hnydom ći wětřik wokoło nosa duje. „Na tym pytnješ, zo sy na Šwedskim kamjenju“, praji z posměwkom Simone Fischer. Wona je šefina hórskeho restawranta „Šwedski kamjeń“ na 420 metrow wysokej horje blisko Połčnicy.

Wosebje tych, kotrymž je zapadna Łuži­ca skerje cuza, kónčina mjez Steinu, Ohornom a awtodróhu A 4 překwapja. Tohodla měł so wulět na Šwedski kamjeń snano z pućowanjom zahajić. „Z čer­wjenej smužku markěrowany puć wjedźe na Žiwiny a dale k žórłu Čor­neho Halštrowa. Přez lěs Luchsenburg móže­će so sem wróćić“, Simone Fischer poruča. Na pućowanskej karće pódla hrajkanišća při parkowanišću nańdźeš wšelake móžnosće, ze Žuric pochadźaca hosćencarka wuswětla. Krajinowje zajimawa kónčina tež kolesowarjow wabi.