Mjenje naprašowanjow za łužiskim winom koronapandemije dla

Budyšin/Gołkojce (SN/BŠe). Pohórnistwowa kónčina so dale a bóle přeměnja. ­Łužiska jězorina je hižo dawno etablěrowana. A koncern Łužiska energija a milinarnje (LEAG) mjeztym z ratarskimi zawodami wusko hromadźe dźěła, kotrež na přestrjenjach bywšich brunicowych jamow zaso wužitne rostliny plahuja. Kak móhli nasypy wužiwać, pokazuja ­entuziasća, kotřiž tam wino plahuja. Tak nastawa nětko takrjec tež nowe wino z regiona.

Zwažliwy eksperiment je so jako dobry wopokazał, štož Jensa Dehnera z Gołkojc (Kolkwitz) wulce njezadźiwa. „Hižo w srjedźowěku běchu Łužičenjo wino plahowali a je na přikład kralowskim dworam předawali“, wón z rešeršow wě. Po tym pak so winicy zhubichu. Jako horliwy lubowar wina je sej Gołkojčan předewzał, přećelam wina we Łužicy pomhać, kotřiž je na mjeńšich ležownosćach plahuja. Přestrjenjow je jich mjenujcy dźeń a wjace, tuchwilu něhdźe 17 hektarow. „Wuchadźam z toho, zo změjemy bórze 20 hektarow“, měni Dehner.