Na dźěłarničkach bjezbarjerny přistup k łužiskim jězoram rozjimali

Kóšyna (AK/SN). Hižo wot lěta 2012 wobstejacy mjezy přesahowacy turistiski zwjazk Łužiska jězorina bjez­barjerny dowol nastupajo zaměrnje dale dźěła. To podšmórny wčera jednaćelka zwjazka Kathrin Winkler w Kóšynje (Großkoschen). W tamnišim prózdninskim domicilu „Sonnenhof 1864“ su sej turistikarjo z Braniborskeje w běhu dweju dnjow nazhonjenja a mysle wuměnjeli. Do zetkanja běchu organizatorojo dźěłarnički na temu turizm bjez zadźěwkow w Braniborskej zarjadowali.

„Na prěnim workshopje dźěše wo bjezbarjerny přistup k jězoram. Na druhim wobjednawachmy přikłady braniborskeho a sakskeho dźěla jězorino­weho zwjazka“, jeho jednaćelka ­rozłoži. Wuslědk rěkaše, zo su hišće wulke re­zerwy. Zdźěla hač do 14 metrow wysoke nasypy maja tež ­za ludźi w jězbnym ­stole přewinjomne być. Ćežko zwoprawdźić hodźi so tohorunja přistup k wodźe po pěskojtym přibrjohu.