Měrnje a z wulkej koncentraciju sedźa dźěći před Andreju Grossowej a hladaja jej na hubu. Wšako chcedźa po móžnosći runje tak derje serbsce rěčeć kaž wona. Andrea Grossowa bě wjacore lěta kubłarka Witaj-skupiny Rakečanskeje pěstowarnje „Kraj palčikow“, kotraž je w nošerstwje Miłočanskeho Křesćansko-socialneho kubłanskeho skutka. Wot lětušeho lěća skutkuje wona tam jako kubłarka w horće. „Tak móžu swojich dotalnych chowancow jako šulerjow w jich wuwiću dale přewodźeć“, praji nazhonita kubłarka. „Lochko to runjewon njeje z dźěćimi serbsce rěčeć. Wšako mamy w našim zarjadnišću jara zrědka dźěćo, kotrež serbšćinu wot doma znaje.“ Hižo jako młodostna bě so za tele powołanje rozsudźiła a je we Wotrowje skutkowała. Po přewróće pak dźěłaše w Budyšinje jako přełožowarka za jendźelšćinu na polu hospodarstwa. „Počasu wšak pytnych, zo su mi dźěći wažniše a sym so tuž pola CSB za dźěłom wobhoniła.“ Na to skutkowaše w Budyskej a Sulšečanskej pě­stowarni. „Wosebje wažne mi je, zo dźě­ći derje na žiwjenje přihotuju. A wěm, zo su wone w swojich reakcijach a wuprajenjach sprawne.