W druhej połojcy 19. lětstotka za čas industrializacije twarjachu tež w Hornjej Łužicy železniske čary. Runočasnje nastachu dwórnišća, stražniske chěžki a wuhibkarnje. W lětnjej seriji so rozhladujemy, kak trěbne wone něhdy běchu a što je so z nimi stało. (6)
Zastanišćo a čakarnju w Chasowje mjez Radworskim a Njeswačanskim dwórnišćom mam hišće derje w pomjatku. Před něšto wjac hač šěsć lětdźesatkami sedźachmy jako šulerjo Budyskeje Serbskeje wyšeje šule we wotdźělu ćaha 2. rjadownje. We wučbje serbšćiny wobjednachmy runje powědančko Marje Kubašec „Row w serbskej holi“ a rozmoł- wjachmy so wo wobsahu a spisowaćelce. Nadobo so nam starša žona z pódlanskeho wotdźěla, kotraž bě w Chasowje přistupiła, přiwobroći a přećelnje praji, zo je wona ta, wo kotrejž rěčimy. Jako wyši šulerjo běchmy wězo hordźi, zo smy Marju Kubašec zeznali, a tak smy so z njej hač do Budyšina rozmołwjeli.
