Wulka Dubrawa (HN/SN). Starodawna wodowa wěža, daloko widźomny symbol Wulkeje Dubrawy, bě minjenu njedźelu prawa městnosć za hornčerski dźeń. Tón bě jedne z njeličomnych zarjadowanjow, kotrež so we wobłuku lětušeho Dnja Hornjeje Łužicy wotměchu. Organizował bě wotměnjawy dźeń keramiski kružk, zakótwjeny w spěchowanskim towar­stwje Margarećineje hěty. W Budyskim regionje znata keramikarka a nawodnica kružka Regina Bernstein chcyše ze swo­jimi sobuwojowarjemi docpěć, zo so dopomnjenki na něhdyšu produkciju wudźěłkow za elektroindustriju we Wulkej Dubrawje nje­zhubja. Do Margarećineje hěty něhdy tež mnozy serbscy wobydlerjo z wokolnych wsow na dźěło chodźachu. Něhdźe 130 lět su tam elektropórclinowe wudźěłki, hłownje izolatory, zhotowjeli. Po přewróće bě z tym kónc. Teren zawoda spyta Wulkodubrawska gmejna jako přemysłownišćo zwičnić. Aktualnje chcedźa tam bywšu wulku jědźernju nuzowje přesadźować.