Zastupiš-li w Budyšinje do internata Serbskeho gymnazija, zetkaš tam přećelnu a wjesołu žonu połnu elana – Weroniku Bulankowu. Z lubosću stara so wona wo šulerjow, kotřiž chwala sej ju jako swoju „zastupnu mać“, hdyž njemóža wotydźenja domoj jězdźić. Mjeztym hižo 25 lět Weronika Bulankowa z internatnikami spěwa, pasli, moluje a za jich domjacymi nadawkami hlada.
Weronika narodźi so jako třeće dźěćo do Wajdlichec swójby w Kukowje, a hakle w pěstowarni nawukny němsce rěčeć. Wosebje horda je na swoju mać, kotruž bě w starobje hladała. Herta Wajdlichowa chodźeše hač do kónca žiwjenja w serbskej narodnej drasće. Jana Wajdlicha wšak wšitcy na serbskich wsach znajachu. Ze swojej młóćawu bě wón w lěću po puću, zo by małoratarjam žito wumłóćił. Nažel jeho Weronika z wosom lětami hižo zhubi. Maćeri wona po šuli pomhaše, warješe wobjed a w klóštrje ćelata sobu picowaše. Wuchodźiwši šulu chcyše so rady z wučerku stać, štož pak móžno njebě. Tak studowaše na fachowej šuli w Drježdźanach pedagogiku a sta so z kubłarku w žłobiku.
