Na wsy wobchod měć dźensniši dźeń wjace samozrozumliwe njeje. We wobłuku lětušeho lětnjeho seriala smy so na­ wsach rozhladowali, zo bychmy swojim čitarjam tu abo tamnu wjesnu předawarnju předstajili.

Nadměru wulki teddyjowy bar trónuje nad polcami z hrajkami. Zdawa so, kaž by wón wony wobłuk we „wobchodźiku na róžku“ při Rakečanskim torhošću derje wobstražował. Namakaš tam najwšelakoriše wudźěłki, kotrež dadźa wutrobam naj-­ młódšich kupcow hnydom spěšnišo bić.

„Hrajki su jedyn stołp mojeho poskitka, z kotrymž sym nimo pisanskich tworow wobchod 1995 wotewrěła.“ To praji Martina Kappler, mějićelka małeho raja tysac drobnych tworow. We Wojerowskim hosćencu Treff 8 wukubłana kucharka dźěłaše za čas Němskeje demokratiskeje republiki w kuchni wuwozneho mosta w Bjerwałdskej brunicowej jamje. „Sym rady kuchariła. Towaršnostny přewrót pak skićeše mi šansu so zesamostatnić. Dach so w Budyšinje na drobnowikowansku překupču překubłać. Wšako chcych něšto činić, při čimž mam zwisk k ludźom“, wona powěda.