Nic jenož na wsach, ale tež w městach maja mnozy doma skót. Něchtóžkuli nimo toho drobny skót plahuje. Wšitcy so wo strowotu swojich lubuškow ­prócuja. K tomu ­přinošować chce naša serija z pokiwami z weterinarneje ­mediciny. (59)

Někotryžkuli ma lětny dowol hižo dawno knihowany. Jedni doleća sej k morju, druzy jědu do horow pućować. Wšo­jedne, za čo sće so wy, lubi čitarjo, roz­sudźili, na dowol ma so kóždy derje přihotować.

Wosebje ći, kotřiž planuja, sej ze swojim štyrinohatym lubuškom dowol lubić dać, měli w předpolu na to dźiwać, hač je n. př. psyk do wotjězda strowy, hač su wšitke šćěpjenja aktualne a hač je wón škitany před chorosćemi we wukraju.

Chorosće, kotrež su we wukraju rozšěrjene, móža so zlochka na psa přenjesć, jeli njeje škitany – a tak ćežke formy wuwabić. Eksperća warnuja před rickettsijemi. Su to bakterije, kotrež so přez wšelke družiny klěšćow na psa přenjesu. Tež kóčki móža so natyknyć. Młode a strowe psy zwjetša po infekciji symptomy njepokazuja. Zdźěla jewja so typiske změny na koži, kaž z kapalinu pjelnjene pucherki.