Móžeš wulki plan činić, na přikład, zo budźe krajina ryzy dźiwizna bjez wliwa čłowjeka. Hdyž pak w njej woheń wudyri, na kóncu lědma něšto zwostanje, hlej aktualnje w Gohrischskej holi. To je takrjec njelěpšina njedótknjeneje přirody bjez wusykow a šěrokich pućow.

We Łužicy bě wulki plan runje nawopačny: Dlěje hač lětstotk je čłowjek z hoberskich płonin serbskeje hole pusćinu činił, hóršu, hač po lěsnym wohenju. W krótkim času pak je tam zaso něšto noweho narostło a spóznawaš prjedawšu strukturu krajiny. Po wudobywanju wuhla pak njewěš, hdźe běchu lěsy, wjeski, pola a rěčki. Hłuboko do zemje je wšo wutupjene, štož je tu hdy eksistowało.

Kaž Boži dźiw so w něhdyšej pusćinje lěto a rjeńša łužiska jězorina rozpřestrěwa. A je někotrym ludźom mjeztym samo alternatiwa za dowol při Baltiskim morju. Tež druhdźe we Łužicy, nic jenož w Błótach, je tak rjenje, zo turisća z dalokich kónčin sem jězdźa a so w našej domiznje wočerstwjeja. Dobry nastork je to tež domoródnym, runje nětko, wosrjedź lěća, wólny čas na najrjeńšich blečkach wokoliny přebywać.