Jako sej posledni kupcy sobotu rano při pjekarskim awće w Židźinom swoje całty kupichu, zaćahny na Wjesnym puću hižo žiwjenje. Woženjeni mužojo a młodostni zetkachu so z Wjelčanskimi hudźbnikami pod Měrowym dubom, zo bychu camprowali. Z Berndom Mačom a jeho konjacym zapřahom kaž tež z Jaegerec traktorom podachu so na puć. Do toho zestupachu so do oficialneho skupinskeho wobraza. Tradicionalnje pódla staj saznik a jejowa žona, wo čož starataj so stajnje najmłódšej młodostnaj. Na kóncu ćaha běchu mužojo z hłownej kasu.

Wosebity wjeršk camprowanja je wječor, hdyž młodźi mužojo w ćmowym wobleku, z kłobukom na hłowje a z hałžku w ruce młode holcy w jich serbskej drasće wotewzaja. Holcy přiwjazaja na hałžku pisane banćiki a zhromadnje dojědu sej wšitcy z busom na Hory do Hosćenca k lipje. Tam młodostni na žurlu zaćahnu a k zynkam kapały polku, walčik a Hanamarju zarejuja. Po napinacym dnju smědźa po tym najprjedy raz wotpočnyć.