Štwórty tydźeń šule je so hižo nimale pominył. Tak je tež zaso žiwjenje do Budyskeho internata zaćahnyło.

Lětsa bydlitej w internaće holcy ze Slepoho, kotrejž chodźitej do 10. lětnika. ­Nimo zdalenosće wot doma a noweje rjadownje je serbšćina za njej wosebite ­wužadanje. Kontakt k sobušulerjam a wobydlerjam internata je tuž zwjetša němskorěčny. Kubłarjo a tež někotři šulerjo pak so jara prócuja, z nimaj pomału a jasnje serbsce rěčeć a jenož mało wěcow němsce wospjetować. Čim konsekwentnišo z nimaj serbsce rěčimy, ćim wjetša je jeju šansa, rěč nawuknyć. Nětko mamy dźakowano Radworskej staršiskej iniciatiwje nalěpki ze serbskimi wobrotami, kotrež smy na wěcy w jeju stwě, w kuchni a klubowni zlěpili. Derje wšak by było, hdy byštej so šulerce w swojim času w Budyšinje w serbšćinje wukmanić móhłoj.