Bywši pilot Siegfried Wawrik na wuměnku swoje serbske korjenje pěstuje

Siegfried Wawrik nimo němčiny tři dalše rěče perfektnje wobknježi: jendźelšćinu, rušćinu a serbšćinu. Serbska rěč bu 1941 narodźenemu do kolebki połožena. Rušćina měješe z jeho powołanjom lětarstwa činić, a jendźelšćina je pozdźišo k tomu přišła, wón rozprawja.

Siegfried Wawrik je pola swojeje wowki­ a ćety w Pěskecach wotrostł. Tam jeničce serbowachu. „Smy z přirodu a domiznu wusko zwjazani byli. Kajki běše to měr w lěsu!“, so wón dopomina. Rěč njebě jemu ničo wosebiteho, dokelž su ju wšitcy w jeho wokolinje powědali, pola pjekarja, we wjesnym konsumje a znajmjeńša tež prěnje lěta w šuli. Němčinu je připódla nawuknył. „Moja maćeršćina je a wostanje hornjoserbšćina“, zhladuje Wawrik na lěta dźěćatstwa a młodosće w katolskej kónčinje Hornjeje Łužicy mjez Budyšinom a Kamjencom. Po 8. lětniku chcyše słabuški skutkowacy hólc poprawom powołanje pjekarja nawuknyć. Jeho požadanje pak wotby wuwučowanski pjekar z přispomnjenjom, zo drje ma jara dobre wuswědčenje, měchi połne muki pak bychu za njeho přećežke byli.