Pjatk, 10. decembra, je w Přiwćicach znaty serbski ratar Kurt Latka 96lětny zemrěł. Znaju jeho nimale cyłe žiwjenje. Prěni raz sym jeho wědomje zetkał na ewangelskim cyrkwinskim dnju. Wón bě měrny čłowjek a měješe porno druhim dorosćenym w mojim wobswěće jara wysoki hłós. „To je knjez Latka z Přiwćic“, mi jeho te­hdy naš nan předstaji. „Wón je zastupjer Serbow w sakskej synodźe.“ Aha, sej mys­lach a so runočasnje prašach, što tale „synoda“ je? Najskerje budźe to něšto, na čož smědźa jenož lubi, mudri stari ludźo chodźić, dale pak wo tym njerozmyslowach.

Zo bě Kurt Latka woprawdźe mudry, luby čłowjek, sym nazhonił jako dźěłach w lěkarskej praksy našeho nana. Hdyž so jeho tam něšto woprašach, sym stajnje dokładnu wotmołwu dóstał. Tak na přikład zhonich, zo je wón z Přiwćic, zo je to wjes pola Malešec, zo słušeja Přiwćicy po wosadźe do Budyšinka, hdźež bu tež křćeny, a zo bě wón mnohe lěta zastupjer Serbow w sakskej synodźe. A jónu chcych wědźeć, što to dokładnje je, a dóstach – za knjeza Latku samozrozumliwje – dobru, spokojacu wotmołwu.