Wona kóždemu wěrnosć do wočow praji, dźe-li wo problemy. W Koblicach so Monika Pakoßnickowa čestnohamtsce angažuje. Předewšěm nachileny płony zachod do towarstwoweho domu we wsy, kotryž chcedźa tam za ludźi w koleskatym stole natwarić, je jej naležnosć wutroby. Jasne słowa wužiwa tež na rozmołwach za stajnym blidom z wjesnjanostu. „Mnohim wobydlerjam we wsy je chodźić dźeń a ćešo. Mamy mjeztym znajmjeńša třoch w koleskatym stole a šesćoch, kotřiž rolator wužiwaja. Tež woni měli so na wjesnym žiwjenju wobdźěleć směć“, Kobličanka podšmórnje.

Rodźena Němčanka je w Dubrjenku wotrostła. Doma su serbowali. Hakle w pěstowarni je němsku rěč nawuknyła. Něhdźe 13 hektarow pódy mějachu te­hdy wobhospodarjeć. Zdobom dyrbješe so wona wo howjada, swinje, konje a kokoše sobu starać. „Smy takrjec ze skotom wotrostli. Wosom žrěbjatow smy wotćahnyli“, 75lětna powěda, „kóń bě naše bohatstwo, jeno dźakowano jemu smy ćežke dźěło scyła zmištrowali.“