Spomnjenka k 50. posmjertninam Michała Nawki (22.11.1885 ­ w Ra­dworju – 16.03.1968 w Budyšinje)

W našich dnjach najžiwiši skutk Michała Nawki drje su wot njeho kěrluše, wosebje te, zwjazowace Serbow-putnikow do Róžanta abo tych, kotřiž modla so spěwajo k patronam swojeje wosady. Myslu sej, zo ma prěnje městno kěrluš „Miłosćiwa, zhladuj na nas“. Chróšćanska cyrkej rži, hdyž spěwaja w njej patronatny kěrluš swjatymaj Symanej a Judźe Tadejej „Martrar swoju krej rozla w Persiskej“ kaž tež „Bosćano, wojako“. Hnujacy je jutrońčku w Radworju předposledni kěrluš křižerskeho nyšpora, hdyž zanošuja na konju Kralownje swjateho róžowca „Knježna swjata, maći Boža“. We Wotrowje česća sej jako patrona wosady „swj. Bena, chorhojnika Mišnjanskeho biskopstwa“. Słowa a melodije Michała Nawki su w ertach tysacow Serbow.

W Spěwarskich za ewangelskich Serbow zapřijatej stej wot Michała Nawki ponowjenej a přebasnjenej tekstaj kěr­lušow. Google maps znaje jenički přikład w zjawnym rumje: Wjesny puć w Radworju je po mnohostronskim narodnym prócowarju, wučerju, rěčespytniku, basniku a hudźbniku Michale Nawce pomjenowany.