Wojerecy (KD/SN). Što w času zeza časa leži? Na tele prašenje pyta łužiska basnica Róža Domašcyna w swojej lyrice a prozy zas a zaso wotmołwy. Cyłu basnisku zběrku „W času zeza časa“ je wona tomule prašenju wěnowała, a na Wojerowskim hrodźe je wčera připosłucharjow do swojich rozmyslowanjow zapřijała. ­Čitanje zarjadowało bě tamniše wuměłstwowe towarstwo.

Čas pokazuje so w metamorfozach, kaž Róža Domašcyna wuswětla. Na swoje cyle wosobinske wašnje powěda wona wo tulpach, kotrež nalěto z „maćerneje“ cyble wurostu, swoje krasne kćenja wotwěraju a hač do nazymy „dźowki“ wu­tworjeja, kotrež přichodne lěto kćěja. Tajke a hinaše wobkedźbowanja wo přirodźe a łužiskej krajinje basnica w swojej knize w serbskej a němskej rěči wopisuje. Přełožkow so wona wzdawa.