Impresije 750lětnych stawiznow wosadneje wsy na sewjeru srjedźneje Łužicy
Wobydlerjo wsy nad rěčku Struga a z wokoliny spěwaja rady ludowu pěseń: „Slěpe, to jo rjana wjeska,
tu ja zabyć njemogu.“
 Najstarše twarjenje w Slepom je pózdnjogotiski Boži dom. Před nim spěwachu 2014 Rowniske glosy pod nawodom Róžamarje Šenkarjoweje typiske pěsnje w slepjanskim dialekće.  Foto: archiw SN/Maćij Bulank
		  	
		  
		  		  
		  Najstarše twarjenje w Slepom je pózdnjogotiski Boži dom. Před nim spěwachu 2014 Rowniske glosy pod nawodom Róžamarje Šenkarjoweje typiske pěsnje w slepjanskim dialekće.  Foto: archiw SN/Maćij Bulank
		  
		  
		  
	  Wobydlerjo wsy nad rěčku Struga a z wokoliny spěwaja rady ludowu pěseń: „Slěpe, to jo rjana wjeska,
tu ja zabyć njemogu.“
 Wjelelětna tradicija Slepjanskeje wosady je jutrowne spěwanje w nocy wot ćicheje soboty na jutrowničku, kaž tule loni na Slepjanskej nawsy.  Foto: Joachim Rjela
																				         		  												Wjelelětna tradicija Slepjanskeje wosady je jutrowne spěwanje w nocy wot ćicheje soboty na jutrowničku, kaž tule loni na Slepjanskej nawsy.  Foto: Joachim Rjela
													 Slepjenjo a wobydlerjo dalšich wosadnych wsow su wjesoły lud, woni rady spěwaja a rejuja, kaž tule na wulkim ludowym swjedźenju.  Foto: archiw SN/Maćij Bulank
																				         		  												Slepjenjo a wobydlerjo dalšich wosadnych wsow su wjesoły lud, woni rady spěwaja a rejuja, kaž tule na wulkim ludowym swjedźenju.  Foto: archiw SN/Maćij Bulank
													 Ludvík Kuba poby wjacekróć w Slepjanskej wosadźe a je mjez druhim tam  holcu w narodnej drasće zwobraznił. Z knihi „Čtení o Lužici“ Ludvíka Kuby
																				         		  												Ludvík Kuba poby wjacekróć w Slepjanskej wosadźe a je mjez druhim tam  holcu w narodnej drasće zwobraznił. Z knihi „Čtení o Lužici“ Ludvíka Kuby