Lukaš Čórlich z Kulowa komponuje z lubosću, pokornosću a pilnosću

„O rjana wěstosć njesmjertnosće,

Ty zahroda w pusćini,

Ty žórło zbóžnej’ wjesełosće

A słónco w tej smjertnej ćmi!“

Tak započina so baseń „Njesmjertnosć“ fararja, basnika, redaktora, ratarja a šulskeho inspektora Handrija Zejlerja (1804–1872). Tydźenske Nowiny wozjewichu ju 1844. Komponist Korla Awgust Kocor (1822–1904) zhudźbni ju jako choral. W oktobrje 1845, na prěnim serbskim spěwanskim swjedźenju w Budyšinje, su pěseń prěni raz zjawnje přednjesli. Tak čitamy w knize „Handrija Zejlerja zhromadźene spisy – Štwórty zwjazk – Bajki, spěwy, přełožki“, kotruž je dr. Arnošt Muka 1891 w Budyšinje wudał.

Loni je student wučerstwa (w předmjetomaj hudźba a němčina) Lukaš Čórlich z Kulowa Zejlerjowu baseń znowa zhudźbnił. Nastała je hnujaca, dźewjeć mjeńšin trajaca twórba za orchester a sopran-solo. Lukaš Čórlich doby ze swojej twórbu lońše kompozitoriske wubědźowanje „Kocor 2.0“ Towaršnosće k spěchowanju Serbskeho ludoweho ansambla Budyšin.

Hra mjez swětłom a ćmu