... to sy posłownje wopušćeny. Wšako su hinaše wjedro wěsćili, hač je potom na kóncu było. Z tym njedawno tež knjez Paška a knjez Donat ličiłoj njejstaj, jako staj cyle spontanje hladajo na krasne oktoberske wjedro naš
prěni pućowanski dźeń planowałoj. Sowa Zala njesmědźeše wězo falować a je z nami sobu pućowała. Rano znajmjeńša při suchim wjedrje na směr Wěteńca startowachmy. Po puću potom miholenje, tola někak bě to prawe pućowanske wjedro. Znajmjeńša so wotrašić dali njejsmy. Na hrajkanišću we Wěteńcy dachmy sej snědań zesłodźeć a po krótkim duelu wo pokal kopańcya z tróšku wjace wětřikom, kotryž je nam wokoło wuši hwizdał, a po zběranju nazymskich łopjenow za krasny rjećaz, rěkaše dale do Wudworja. Na tamnišim zahrodnistwje nas hižo
knjeni Lochowa ze słódnym lodom wočakowaše. A bychmy prajili, kaž ze swjatym Pětrom dorěčane. Wšako poća so słónco za mróčelemi wudrapać a nas w krasnym oktoberskim šaće wohrěwać. Ćim lochšo je so potom domoj nóžkowało. To běše zawěrno cyle wosebite wjedrowske pućowanje.
šulerjo 1.lětnika Serbskeje zakładneje šule „Šula Ćišinskeho“