napisała Annamaria Zahonowa

Kij w ruce a wačok na ramjenjomaj, třěchu jehlinowych hałzow nad sobu a kamjenjaty puć před sobu steješe Theja, kaž přihotowana za dalokoběh w startowej poziciji. Kós na hałzy pódla njeje machaše z křidleškomaj, prjed hač zaspěwa swój wosobinski rańši kěrluš. Hišće tři běrtlki hodźiny, a potom słónco schadźa. Theja znaješe někotre časy domjacych ptačkow, hdy započinachu ranje witać. Tři běrtlki hodźiny, a prěnje konje domjaceho procesiona budu gratowane. Theja přebywaše k jutram stajnje na domjacym statoku w přitulnej wjesce, kotraž sćeleše znajmjeńša tři pory křižerjow na wozjewjenje radostneho poselstwa po Łužicy. Hižo wot małosće sem pomhaše nanej w konjencu a maćeri na wysokim swjatym dnju. Tola lětsa wijachu so jutry po hinašich šćežkach. Lětsa padny datum jeje narodnin na jutrońčku. Nimo toho woswjeći tónkróć jutry z přećelom, Němcom. Katolskim drje, ale njena­zhonitym we wašnjach a we wědomju, kak wažne katolskim Serbam je, kołowokoło koni a křižerjow k poradźenju wulkeho swjedźenja sobu skutkować.