Jako před lětomaj za serbskorěčne wudaće zešiwka wo Kulowskej cyrkwi přełožk přihotowach, storčich na wuraz „Schleif­ladenorgel“. Kak da měł tole zeserbšćić? K pomocy běše mi Chrysta Meškankowa z Budyšina. Fachowje wědźeše jako wjelelětna organistka, što je konkretnje měnjene, a měješe ideju, kak hodźał so wuraz serbsce pomjenować. Dźensa, 30. oktobra, dokónči wona swoje 85. narodniny. Ale ličba jeje žiwjenskich lět pokazuje jenož na mnohe nazhonjenja, kotrež je nahromadźiła. Hladajo na to, kak aktiwna wona nadal je, njewěriš, zo je wona hižo tutu starobu docpěła.

Chrysta Meškankowa pochadźa drje z hudźbnje nadarjeneje swójby Maksa Rječki a jeho mandźelskeje Marje, sotry kapłana Alojsa Andrickeho. Jubilarka čuje so česćena, zo je ju a jeje sotru Angelu mjeztym zbóžnoprajeny wuj w jednym z listow z jatby naspomnił. Jej wšak bě hakle štyri lěta, jako wón swoje młode žiwjenje w Dachauskim kaceće přisadźi. Ale jeje nutřkownu zwjazanosć k njemu je runje tole snadź ćim bóle přisporjało.