Wobkedźbowanje zwěrjatow w přirodźe je mnohim ludźom wočerstwjenje. Wosebite dožiwjenja pak maja potom, hdyž přiroda jim takrjec „do bydlenja hlada“.

Na balkonje mandźelskeju Pawoła a Borbory Šołćic w Budyskim starym měsće je so 1. meje wosom pilatkow z jejkow wudypało, kotrež běše tam dźiwja kačka 29. měrca znjesła. Po wozjewjenju fota w našim wječorniku pod titulom „Njepowalna kačka“ dnja 26. měrca, zazwonichu mnozy čitarjo na Šołćicy, mjez druhim z Chróšćanskeje starownje. Druzy so pola něhdyšeje wučerki, jón w měsće zetkawši, wobhonichu, što kačka čini. Tež dobre rady jej dawachu, kaž apotekarka w Měšćanskej apotece na Hłownym ­torhošću. Mjez druhim jej wěsćachu, zo móhła so kačka tež klětu zaso na hnězdźenje na balkon, z kotrehož Šołćicy přez móst Měra do směra Wojerec, Drježdźan a Łužiskich horow hladaja, nawróćić.