Wustajeńca z łužiskim aspektom

Montag, 07. Januar 2019 geschrieben von:
Finisaža wosebiteje wustajeńcy fotografa Helfrieda Straußa (prědku srjedźa) „Wo žiwjenju“ w Braniborskim krajnym muzeju za moderne wuměłstwo w Choćebuzu je wčera wulku ličbu zajimcow přiwabiła. Prěni raz docyła bě wobšěrna serija wo jutrownym jěchanju we Łužicy wustajena, kotruž bě Strauß na zakładźe 1988 a 1989 nastatych wobrazow zestajał. Tohorunja prěni raz pokaza wón cyklus „Małozahrodki“. Wot lěta 1996 do 2003 portretowane Lipšćanske parcele tworjachu jako rjad barbnych twórbow kontrast k hewak čornoběłym fotam. Nimo toho běchu wobrazy kěrchowow w Moskwje a miljejowa studija z Grimmy widźeć. Foto: SN/Hanka Šěnec

W putniskej hospodźe z knihi čitał

Montag, 07. Januar 2019 geschrieben von:
Swoju knihu „Sej statok stajili“ je Křesćan Krawc zawčerawšim horstce zajimcow w Chróšćanskej putniskej hospodźe předstajił. Wón čitaše jim wujimk, w kotrymž Chróšćanski časnikar Jürgen Njek, kiž bě sam mjez wopytowarjemi, wo swojim dźěćatstwje a wo swojich nazhonjenjach jako časnikarski mišter powěda. W tym zwisku spisowaćel rozłoži, kak je so zmylk do jeho knihi zadobył. W njej mjenujcy rěka časnikar Njek Jurij. Přichodne zarjadowanje w putniskej hospodźe budźe němskorěčne čitanje z hornjołužiskeje kriminalki. Wone wotměje so wuwzaćnje pjatk, 11. januara, dokelž budźe přichodnu sobotu jolka swjedźeń. Foto: Feliks Haza

Leńka Mjeltcyna

Montag, 07. Januar 2019 geschrieben von:

7. wulkeho róžka 1999 zemrě w starobje 87 lět zasłužbna Sokołka Leńka Mjeltcyna. Žónske skupiny w prjedawšim Serbskim Sokole běchu ju za načolnicu wu­zwolili, to rěka za cyłkownu nazwučo­warku. Narodźiła bě so wona 28. smažnika 1911 Urbanec swójbje w Droždźiju. W młodych lětach wuda so na Měrćina Mjeltku z Rakojd, kiž bě hłowny načolnik za muži Sokoła. Mandźelskaj měještaj w Barće porjedźernju za kolesa a motorske a k tomu tankownju. Za wustupy Sokoła­ 1929 w Poznanju, 1930 w Běłohrodźe a 1932 w Praze zestajachu Měrćin a Leńka Mjeltkec kaž tež Maks Kielmorgen z Koporc zwučowansku scenu na temu „Wojowanje serbskeho ludu wo swobodu“. Bjarnat Krawc bě za to hudźbu skomponował. W filmje z lěta 1990 „Serbski Sokoł – P. S. ke kapitlej našich sta­wiznow“ powědaše Mjeltcyna wjesele wo sokolenju hač do zakaza towarstwa 1933. Pokazowaše drastu Sokołkow, kotruž běchu žony tež same šili. A spisarjej spomnjeća je w dobrym pomjatku rozmołwa z Leńku Mjeltcynej 1990 w Serbskim domje­ na zarjadowanju składnostnje 75. róčnicy załoženja Sokoła.

Mikławš Krawc

Nowemberska rewolucija před sto lětami bě drje kejžora Wylema II. z kraja wu- hnała a Prěnju swětowu wójnu skónčiła. Radam wojakow a dźěłaćerjow pak so njeporadźi, po cyłej Němskej móc přewzać a jasny puć do přichoda stata zawěsćić. Nowy reichski kancler a předsyda SPD Friedrich Ebert je samo swojeho stronskeho naměstnika Philippa Scheidemanna kritizował, zo bě 9. nowembra 1918 samowólnje republiku wuwołał. Ebert chcyše najprjedy wólby přewjesć a po tym měješe so wo přichodźe kraja rozsudźić. 10. nowembra 1918 wutworichu šěsćčłonsku Radu ludowych społnomócnjenych. Třo čłonojo přisłušachu SPD-wjetšinje (MSPD) z Ebertom a třo dalši bóle lěwicarskej stronje njewotwisnych socialdemokratow (USPD) z Hugom Haasu na čole.

„Serbska kultura Łužicu wobohaća“

Freitag, 04. Januar 2019 geschrieben von:

Wojerowske wuměłstwowe towarstwo zhladuje na intensiwne a na podawki bohate lěto 2018. Wuspěch jeho skutkowanja złožuje so mjez druhim na to, zo sadźa wone na wobstajne zhromadne dźěło z partnerami.

Wojerecy (AK/SN). „Smy loni něhdźe 70 zarjadowanjow organizowali. Běchu to čitanja spisowaćelow, swójske literarne programy wuměłcow, koncerty, ekskursije a wustajeńcy“, potwjerdźa Martin Schmidt, předsyda Wojerowskeho wuměłstwoweho towarstwa, kotrež ma po cyłej Němskej połsta čłonow. Jara zwje­selacy je zajim za Brigitte-Reimann-wuchodźowanja. Dźakowano rozsudźenosći Brigitty Reimann nastachu w měsće 1964 młodźinski klubowy dom a 1968 nakupowanišćo Centruma kaž tež wot lěta 1977 do 1984 twarjeny Dom hórnikow a energije (dźensa Łužiska hala). „To město dźensa hižo scyła zańč nima. Brigitte Reimann je za Wojerecy wojowała“, rozjasnja Martin Schmidt.

Pomałke informacije?

Freitag, 04. Januar 2019 geschrieben von:
Najebać wulkosć nakładow a mnóstwo předatych publikacijow: Loni w nimale dwutydźenskim rytmusu wušłe nowostki Ludoweho nakładnistwa Domowiny njeswědča jenož wo njewšědnej produktiwiće pisacych, ale tež wo tudyšim strowym a čiłym literarnym žiwjenju. Hač su to dawno etablěrowane stare zajacy abo wjele lubjacy wuměłski dorost, hač lyrika po klasiskim mustru abo progresiwna proza, hač wysoko wědomostne pojednanja abo čitanki za nowačkow, hač we wjazanej abo digitalnej formje, hač w serbšćinomaj abo němčinje: Wobšěrny spektrum LND je kedźbyhódny a na kwalitatiwnej runinje – wobsah kaž tež rěč nastupajo – přewažnje wurjadny. „Dobra kniha dru­hdy ryzy złoto přesaha“, wabi Smolerjec kniharnja. Njech sej to čitar zaso raz wuwědomi, wšako tež w dobje informacijow nješkodźi, sej město krótkeho a spěšneho hesła hdys a hdys raz trochu hłubokosće dowolić. Bosćan Nawka

SLA słód publikuma wutrjechił

Freitag, 04. Januar 2019 geschrieben von:

Kóždolětne silwesterske koncertowanje Serbskeho ludoweho ansambla w swójskim domje na Wonkownej Lawskej přiwabja zwjetša němski měšćanski publikum.

Budyšin (CRM/SN). Tak bě tež tónraz žurla zašłu njedźelu a slědowacy posledni dźeń lěta dospołnje wupředata. A publikum bě wuraznje spokojeny a wědźeše sej wosebity koncert wažić.

Předewšěm na Wienske walčiki a Berlinsku hudźbu wonych „złotych“ 1920­tych lět su wopytowarjo nastajeni, kotřiž wšak njewobsteja jeničce ze staršeje generacije. Ale za dramaturgiju zamołwići Friedemann Schulz, Jan Cyž a Mia Facchinelli dźěchu ze swojimi narokami hišće krok dale a zapřijachu do programa tohorunja klasikarjow kaž Georgesa Bizeta z wurězkomaj z wohniweje twórby „Carmen“, Dmitrija Šostakowiča z walčikom wosebiteho razu kaž tež wubranej čisle z musicala Fredericka Loeweho „My Fair Lady“. Běchu to potajkim wuchopleń­čaki, tworjace wosebitu atmosferu.

Nowe dokumenty wuslědźili

Donnerstag, 03. Januar 2019 geschrieben von:

Stawizny Serbow na digitalne wašnje wudospołnić

We wobłuku spěchowanskeje ini­ciatiwy statneho ministerstwa za wě­domosć a wuměłstwo koordinuje Sakska akademija wědomosćow tudyše instituty zwjazowacy naročny a načasny projekt pod hesłom „Wirtuelne archiwy za duchownowědomostne slědźenje“. Do předewzaća zapřijatych je sydom institutow, kotrež swobodny stat podpě­ruje a spěchuje. To su nimo Serbskeho instituta (SI), Institut Hanny Ahrendt Techniskeje uniwersity Drježdźany, In­stitut za sakske stawizny a ludowědu (ISGV), Leibnizowy institut za židowske stawizny a kulturu Simon Dubnow, Sakska akademija wědomosćow, Leibnizowy institut za stawizny a kulturu wuchod­neje Europy kaž tež Němski literarny institut Lipšćanskeje uniwersity.

Wot lońšeho junija zaběra so Serbski kulturny archiw w SI ze swójskim pro­jektom pod hesłom „Centralne žórła k přeslědźenju stawiznow Serbow w času Weimarskeje republiki a nacionalsocializma – wirtuelnje zjimane“.

Pytaja dalše časowe swědki

Najmłódši sobu na wulkim jewišću

Donnerstag, 03. Januar 2019 geschrieben von:

Prawidłownje přeprošuje sej Radworski chór Meja na swoje koncertowanje so­bu­ wuhotowacych hosći. Tak činješe to tež minjenu sobotu k tradicionalnemu hodownemu koncertej. Tónraz dósta­chu někotři chowancy katolskeje pě­stowarnje „Alojs Andricki“ składnosć, na jewišću w połnje wobsadźenej žurli wjesneho hosćenca „Meja“ so pospytać.

Jurij Wuješ

Mittwoch, 02. Januar 2019 geschrieben von:
Šefredaktor Noweje doby, intendant Serb­ske­ho ludoweho dźiwadła, wučer a lawreat Myta Ćišinskeho Jurij Wuješ je 22. decembra 1968 w Budyšinje zemrěł a bu na Mikławšku pochowany. 15. januara 1905 bě so wón do swójby młynka w Njebjel­čicach narodźił. W Budyšinje wuknješe na Katolskim wučerskim seminarje a wučerješe po tym w Chrósćicach, Njebjel­č­i­cach a wot lěta 1945 do 1949 na Serbskim gymnaziju we Varns­dorfje. W Čěskosłowakskej zastupi do tamnišeje komunistiskeje strony a běše čłon Centralneho akciskeho wuběrka Serbow w susodnym kraju. Po nawróće do Łužicy powoła jeho Domowina za druheho šefredaktora Noweje doby. Wot 1954 do 1968 běše wón šeflektor Domowinskeho nakładnistwa Noweje doby. Po tym bě wot 1958 do 1963 intendant Serbskeho ludoweho dźiwadła a po jeho zjednoćenju z Budyskim dźiwadłom hač do smjerće naměstnik intendanta NSLDź. Wuješ bě nadarjeny basnik, kotrehož poeziju wusyłachu 1948 prěni króć w Praskim rozhłosu. Zběrka jeho­ lyriki wuńdźe 1958 pod titlom „Hdyž rěči wutroba“ a 1980 w zešiwku Serbska poezija w LND. Wón bě wjacore hry swětoweje dramatiki zeserbšćił. Manfred Laduš

Neuheiten LND