W Ludowym nakładnistwje Domowina wuńdźe nětko domiznowědna kniha pod titulom „Hdźe statok mój“, kotruž je napisał 78lětny rodźeny Baćonjan dr. Beno Knebel, kiž bydli dźensa z mandźelskej w Berlinje. Alfons Wićaz je so z nim rozmołwjał.
Što je Was pohnuło po telko lětach zwonka Łužicy wudać knihu, w kotrejž wopisujeće swój ródny dom a žiwjenje w Baćonju?
B. Knebel: Jako rentnar mějach nadobo wjele swobodneho časa. Wužiwach swój kompjuter jako pisansku mašinu. Sym so ze wšelakimi temami zaběrał, tak na přikład z wulětnymi jězbami po cyłej Europje a zwonka njeje, ale tež z dopomnjenkami na čas dźěćatstwa. Hižo jako 16lětny wyši šuler napisach 1953 nastawk wo Baćonju, kotryž sym před lětami wjesnjance knjeni Žurowej pokazał a wona je jón serbskemu nakładnistwu sposrědkowała.
W swojej knize dokumentujeće serbske ratarske žiwjenje 1940- do 1950tych lět. Što je Was při tym fascinowało?
