Serbske blido w Choćebuzu so z wožiwjenjom delnjoserbšćiny zaběrało

Choćebuz (HA/SN). Pěstowarnje a šule maja, hladajo na połoženje serbskeje rěče w Delnjej Łužicy, wulku zamołwitosć rěč zachować. Tole wujewi wčerawše Serbske blido w Choćebuskim měšćanskim muzeju. Diskutowało je tam na wšě dwaceći zajimcow. Přewšo wažnu rólu hraja dźensa při rewitalizaciji maćernorěčne Serbowki a maćernorěčni Serbja, ale tež wšitcy ći, kotřiž su serbsku rěč w šuli nawuknyli. „Mamy w Delnjej Łužicy hižo mnohe dobre přikłady, přiwšěm je trjeba šěrši zakład w ludnosći tworić“, rjekny dr. Madlena Norbergowa z Rěčneho centruma WITAJ w Choćebuzu. „Dyrbimy wjele wjace činić, zo by so woby­dlerstwo za tajke wožiwjenje zasadźało“, podšmórny wjelelětny serbski wučer Bjarnat Rjentš. Spisowaćel Jurij Koch pokaza na to, kajke bohatstwo Serbja ze swojej rěču maja, a napominaše, zo měli so ludźo bóle za wuknjenje a nałožowanje delnjoserbšćiny motiwować.