Měrćin Wjenk swoju prěničku předstajił
Swoju knižnu premjeru dožiwi wčera wječor prěnička Měrćina Wjenka „Stary dom“ w Budyskej Smolerjec kniharni. Wjace hač třiceći zajimcow, mjez nimi literarny wědomostnik z Helsinkow Eero Balk kaž tež ze serbskich wsow, je na zarjadowanje přišło.
Institutw dialogu
Budyšin (SN/CoR). Prěni raz přeproša dr. Hauke Bartels jako jednaćelski zastupjer direktora Serbskeho instituta 4. decembra na Institutny dźeń. W štyrjoch přednoškach nochcedźa wědomostnicy zjawnosći jenož nowe wuslědki předstajić, ale so tež zakładnym prašenjam wěnować.
„Digitalizacija, wuwiwaca so slědźenska kultura, ewaluacija a změna generacijow so tež na dźěławosć a strukturu instituta wuskutkuja“ rěka w přeprošenju. Kotre změny z toho slěduja, chcedźa rozswětlić. Tak zahaji dr. Bartels zarjadowanje z referatom „Institut w syći serbskich institucijow – pospyt wopisowanja jeho městna“. Dr. Anja Pohončowa rozłoži nowu brošuru wo dźěławosći slědźenišća 2013/2014. Dale informuje dr. Fabian Kaulfürst wo stawje a nowosćach internetneho portala dolnoserbski.de.; Trudla Malinkowa a dr. Pětš Šurman chcetaj zhromadnje pomniki a swědčenja serbskeje kultury w Hornjej a Delnjej Łužicy předstajić.
Zarjadowanje započnje so w 14 hodź. na žurli Budyskeho Serbskeho domu.
Jan Kósk
W rapačim hnězdźezaso něšto kmane wulahnyli
Krabat pyta na kompjuterach za serbskim kralom
Na swojej internetnej stronje su Rapaki krótko do zjawneje prezentacije noweje kompjuteroweje hry „Krabat a potajnstwo serbskeho krala“ nowostku takle připowědźili: Wočakuje će cyle nowa putaca stawizna wo našim sławnym činkarju z Jitka, z ruku rysowane dyrdomdejstwa, kiž će k historiskim podawkam a městnam po wšej Łužicy dowjedu a kotrež móžeš prěni raz jako kompjuterowu hru dožiwić.
Tójšto so změniło
Rapaki, to su šesćo młodźi mužojo, kotřiž běchu hižo prěnju serbsku kompjuterowu hru „Krabat so nawróći“ w lěće 2001 wuwili. Mjeztym je so na techniskim a kompjuterowym polu kaž tež w kompjuterowych hrach tójšto změniło. Nowa hra bě za Rapaki tuž njemałe wužadanje. W minjenych šěsć lětach je kóždy jednotliwc na wosobinskim fachowym polu přinošował, zo so jemu přidźěleny wobłuk hry poradźi.
Wječor z rozžahłymi twórbami
Z rozžahłymi a hudźbnje naročnymi twórbami klawěrneje literatury zahori z Barta pochadźaca a nětko w Berlinje skutkowaca pianistka Heidemarja Wiesnerec minjenu sobotu wječor publikum na žurli Serbskeho muzeja.
Budyšin (CRM/SN). Kaž stajnje, hdyž wona w domjacej wokolinje koncertuje, njedachu sej tež tónraz wosebje Bartscy a wokolni wjesnjenjo wzać jej pokazać, kak jara sej ju jako wuměłču česća, kotraž pochadźa z jich srjedźizny. Skutkuje dźě wona tež z wulkim wuspěchom tohorunja daloko za mjezami našeho kraja.
„Appassionata“ mjenowaše pianistka swój program, a zawěrno rozžahle jón wona předstaji. Tak so zahoritosć a zdobom napjatosć tež na připosłucharstwo přenjeseštej. A wězo měješe wurjadna „Sonata“ opus 57 Ludwiga van Beethovena z lěta 1804 – appassionata mjenowana, dokelž jewi so w njej wosebje plastisce njemdrosć mocow přirody, z kotrymiž so komponist ze swojej žiwjenskej ćežu identifikowaše – w koncerće swoje hódne městno. Torhace wětry a demonisku namóc spyta interpretka znowa wudodnić.
Sołobiki spěwali
Lubij (SN/CoR). 625 dźěći wšelakich łužiskich šulow je dźens rano w Lubijskej wikowej hali na zakónčacym koncerće projekta „Sołobiki – kóždemu dźěsću swój hłós“ před 500 wopytowarjemi spěwało. Pod nawodom Ann Tröger, Tanje Donatec a Elmiry Yakhina z SLA zanjesechu wone serbske, němske, mjezynarodne kaž tež pěsnje w hornjołužiskej narěči.
Zaměr lěta 2013 zahajeneho projekta je, zo dźěćo swój hłós jako kreatiwny wuměłski srědk wotkrywa. Zdobom chcedźa bohatosć łužiskeje spěwneje kultury dorostej zbližić. Projekt „Sołobiki“, kotryž je mjeztym w nošerstwje Zwjazka serbskich wuměłcow, spěchuje kulturny rum Hornja Łužica-Delnja Šleska.
Jan Hanski
Lutki rejuja po kubłanišću
Nowostka wo wjesnym žiwjenju
Budyšin (SN). „Hdźe statok mój“ je titul knihi Berlinskeho awtora Bena Knebela, kotraž je runje w Ludowym nakładnistwje Domowina wušła. Publikacija wěnuje so burskemu žiwjenju na wsy w 1940tych lětach, zdźěla LND. Je to prěnička geologi, kiž hižo lětdźesatki w Berlinje bydli a podawa so z knihu na slědy dźěćatstwa we Łužicy.
Beno Knebel skići na zakładźe nazorneho wopisowanja domjaceho statoka a ródneje wsy Baćonja dohlady do dźensa nimale pozabyteho wjesneho burskeho žiwjenja, kaž běše wone za jeho čas we Łužicy wšudźe z wašnjom. Čitarjej wotwěra so swět, kotryž je hišće sylnje wobwliwowany wot ratarstwa a wobćežneho dźěła wšědny dźeń w domjacnosći. Dojimawje wopisuje awtor mjez druhim napohlad domskeho, dwór ze šćěpowcom a kołćom a pódlanske twarjenje z rězańcu a kólnju. Čitar zbliža sej wochěžu ze swjećatkom swjateho Floriana, dobru stwu, ze zawarjenym sadom a peklowanym mjasom pjelnjeny wjelbik, wuhotowanje najstwy kaž tež dwór wobdawacu zahrodu ze zeleninu, kwětkami a małym hatkom.
