„Zhotowjenje knihi je kaž marathon – trjebaš wutrajnosć a krutu wolu, zo njeby swój cil z wočow zhubiła.“ Tute wuprajenje nazhoniteje koleginy mi tele dny přeco zaso přez hłowu šuskny, jako poslednje dźěła w zwisku z ćišćenjom knihi „Chrósćicy“ wukonjam. Bě to woprawdźe hoberski projekt z mnohimi wobdźělnikami, kiž mějachu wšitcy samsny zaměr – jónkrótnu a rjanu knihu stworić. Kotraž zamóže čitarjow nic jenož informować, ale tež putać a zabawjeć.

Wjace hač 40 awtorow a awtorkow je so hłuboko do stawiznow swojeje domizny zanuriło, zo bychu zajimawe podawki ze stawiznow wosady a gmejny wurywali. Wšako su Chrósćicy w běhu zašłych wosom lětstotkow dosć wjerškow dožiwili: Wopytaj pozdźišeju bamžow, wichorojte wójnske časy, mjezynarodny folklorny festiwal, šulski zběžk, pasionske hry abo Europeadu­. Wulki wotrězk knihi wěnuje so tež wosadnym wsam, wopisujo jich nastaće a indiwidualne wosebitosće. Dalši wobłuk zhladuje na towarstwowe, kulturne a pastoralne aktiwity we wosadźe něhdy a dźensa.