Njeswačidło (ML/SN). Módry kofejowy serwij, kotryž pyša běłe dypki, kaž tež swětłe šalki z brunymi motiwami dopominaja w Njeswačanskim domizniskim muzeju na bywšu wuměłstwowu hornčernju Kalamba w Nowej Wsy. Hižo 1860 załožichu mały zawod za zhotowjenje hlinowych tworow w susodstwje Njeswačidła, kotryž nawjedowaše spočatk 20. lětstotka Reinhold Bartsch a wot lěta 1940 do 1966 Otto Kalamba. Po nim přewzaštej Ruth a Ingeborg Kalamba hornčernju, kotrejež zawodne znamjo bě sroka. 1989 skónči so produkcija, a něhdy znata hornčernja nětko prózdna steji.

Tójšto hornčerskich wudźěłkow, mjez nimi šalki šulerskich swjedźenjow, je nawoda Njeswačanskeho muzeja Arnd Lehmann zezběrał a je tak z hišće nětko modernje skutkowacymi mustrami a formami za přichodne generacije zachował. Do mustrow słušeja libele, bónčawy (Seerosen) a lěsne motiwy, symbolizowace wokolnu kónčinu hole a hatow. Stare kachle ze spotorhaneho domskeho je Lehmann tohorunja přihotował.