Budyšinska wosada wot sławneho Gutenberga ćišćany Stary zakoń před 150 lětami předała
Lěto 1873 bě za mału Budyšinsku wosadu wosebje ćežke. Wobstarny a hižo dlěši čas chorowaty farar Hauboldt poda so na wuměnk a kantor Bernhard přesydli so z małeje wsy do městačka Wósporka. Wosada bě wosyroćena. Noweho kantora drje poměrnje bórze dóstachu, z Bóšic pola Njeswačidła pochadźaceho wučerja Bjara, na noweho fararja pak dyrbjachu dlěje hač lěto čakać.
Njewšědna namakanka
W času dołheje wakancy nadeńdźe něchtó – snadź zastupowacy farar, snadź nowy kantor – w sakristiji Božeho domu staru knihu, kotraž bě tak njewšědna, zo powěsć wo njej bórze do zjawnosće dóńdźe. Nowiny Bautzener Nachrichten dnja 11. měrca 1874 wo njej rozprawjachu: „W cyrkwi w Budyšinku, natwarjenej w lěće 1603, chowa so rědki a derje zdźeržany předmjet z dawnych časow, mjenujcy dźěl (Stary testament) rukopisneje łaćonskeje biblije. Tasama je 40 cm wysoka a 30 cm šěroka a waži 8 5/8 kilogramow, je w najeksaktnišim ,cyrkwinsko-gotiskim pismje‘ napisana a jeno sćežka wot najlěpšeho ćišćaneho pisma rozeznawać.“
