Mejemjetanje w Pančicach-Kukowje je we wsy kaž wulki wjesny swjedźeń. Wón njezwjazuje jenož młódšich a staršich, ale tež Pančicy a Kukow, wšako ludźo ze wšěch róžkow wobeju dźělow wulkeje wsy rady do Kukowa přichadźeja. Kłobuk na hłowje ma mjeztym hižo tójšto lět młodźinski klub, na kotrehož čole stejitaj tuchwilu Johannes Cyž a Lukaš Hoge.
Lětuše mejemjetanje minjeny kónc tydźenja bě we wjacorym nastupanju wosebite. Wšako tónle swjedźeń mjeztym 35 lět na dźensa znate wašnje swjeća. K tomu słuša, zo je pjatk wječor wosebje młodźina na diskoteku přeprošena. Zo knježi při tym dobra nalada, je tež w trochu zdalenišich kónčinach wsy słyšeć.
Lěto je so kaž přeco spěšnje minyło a skónčnje mamy zaso róžownik, mój najwoblubowaniši měsac. Čehodla najwoblubowaniši? Nimo toho, zo sym so runje w tutym měsacu narodźił, wabi meja ze swojim přijomnym, cunim, nic hišće přećopłym wjedrom k wšelakorym w ludnosći woblubowanym aktiwitam – k pěšim wulětam po rjanej, sprawnej a přećelnej Łužicy, k dźěłu na kćějacych zahrodkach, k mejemjetanju, k grilowanju, k wužiwanju prěnich słónčnych pruhow, kotrež kožu do wupřateho wotsćina brunoty smahnu, k wopytowanju mejskich nyšporow we wšelakorych serbskich wosadach a k hódnoćenju, hdźe su Mać Božu najdostojnišo počesćili. (Te poslednje najskerje k najwoblubowanišim aktiwitam powšitkowneje ludnosće njesłuša, ale ja to em rady činju.)
Wuraz „Dolina smjerće“ je dźensa powšitkownje znate zapřijeće, dopominace na wone krawne bitwy, kotrež so 26. a 27. apryla 1945 mjez Lejnom, Zejicami, Swinjarnju a Pančicami-Kukowom bijachu. W nich přisadźi 762 Polakow 9. diwizije pěškow swoje žiwjenje. Za nich su Polacy w Chrósćicach pomnik postajili. Benedikt Cyž je za Serbske Nowiny dokumentaciju podawkow w třoch dźělach zjimał.
Štwórtk, 26. apryla a pjatk 27. apryla
Wša přiroda bě woblečena swjedźensku drastu, jako podachu so lětsa zaso stotki křižerjow w dźewjeć procesionach po honach a wjeskach katolskeje Hornjeje Łužicy. Mjez nimi bě wjace hač 60 nowačkow, štož je nimale dwójce telko kaž hišće loni. Horliwje wozjewjachu křižerjo po wašnju wótcow zrowastanjenje Jězusa Chrystusa.
Tež lětsa zaso běchu naše fotografowki a naši fotografojo pilni su za młodźinske wudaće Serbskich Nowin ze swěcu tych wotmolowali, kiž su so jutrońčku prěni raz na konja zwažili. Njech wostanu woni wšitcy tradiciji swěrni a tež klětu zaso radostne
„Haleluja” do swěta njesu. W Chrósćicach, Pančicach-Kukowje, Wotrowje, Njebjelčicach, Ralbicach, Kulowje, Radworju, Baćonju a Budyšinje drje su so młodźi mužojo hižo dołho na jutrońčku přihotowali – zhromadnje ze swójbnymi abo přećelemi. Napjatosć pak bě njedźelu zawěsće pola wšěch wulka a je hakle popušćiła, jako bě domjacy konjenc zaso bliski. Na konju jěchajo, spěwajo a so modlo su młodźi a starši křižerjo wopokazali, kak žiwa naša tradicija je.
Fota: SN/Bojan Benić, Michaela Dźisławkowa (5), Wanda Schweitzerec (1), Salome Zelnakec (1), Lea Kralec (4), Marija Hantušowa (3), Rafael Ledźbor (26), Jörg Stephan (5), Bosćij Handrik (6)
Jutry w Serbach běchu pisane. W Hornjej, srjedźnej a Delnjej Łužicy pěstowachu ludźo dojutrowne a jutrowne tradicije, nałožki a wobrjady. Wjeršk w Hornjej Łužicy běchu bjezdwěla křižerjo, kotřiž su jutrowne poselstwo hordoznje do susodnych wosadow a wjeskow njesli a wozjewjeli. Dohromady bě jich lětsa 1 376 křižerjow w dźewjeć serbskich procesionach. Krasne słónčne wjedro přiwabi wjele přihladowarjow zbliska a zdaloka. A w kćějacej přirodźe – Božej stwórbje – su kěrluše pyšnych křižerjow ćim rjeńšo klinčeli. Wjele ludźi bě z kolesom po puću a je sej wšelake procesiony wobhladało. W kóždym mějachu lětsa nowačkow a slěbornych jubilarow. Jenički jubilar ze złotym wěnčkom we wšitkich křižerskich procesionach bě Ambrož Brězan, kotryž je w Kulowskim procesionje sobu jěchał.
Konrad Herrmann je po cyłej Němskej znaty filmowy režiser a producent. Tež w stawiznach serbskeho filma je wón stajnje wulku rólu hrał. Jeho filmaj „Struga – Wobrazy našeje krajiny“ (1972) wo zničenju serbskeje kultury a „Rublak – legenda wo wuměrjenym kraju“ (1982) po knize Jurja Kocha „Mój wuměrjeny kraj“ matej brizantne politiske wuprajenje. Milenka Rječcyna je so z Berlinjanom, pochadźacy z Budyšina, rozmołwjała.
W kotrej měrje matej film a politika ze sobu činić?
Wuraz „Dolina smjerće“ je dźensa powšitkownje znate zapřijeće, dopominace na wone krawne bitwy, kotrež so 26. a 27. apryla 1945 mjez Lejnom, Zejicami, Swinjarnju a Pančicami-Kukowom bijachu. W nich přisadźi 762 Polakow 9. diwizije pěškow swoje žiwjenje. Za nich su Polacy w Chrósćicach pomnik postajili. Benedikt Cyž je za Serbske Nowiny dokumentaciju podawkow w třoch dźělach zjimał.
Pjatk, 20. apryla 1945 – wobsadźenje wjeskow přez pólske a sowjetske jednotki