Bě ćmowy septemberski podwječor. Pola wobswětlowaše nimale połny, čerwje­nojće zabarbjeny měsačk. Z polow, hišće ćopłych po miłym włóžnym dnju, započinaše stupać mła. Teptach ze swojim nowym e-kolesom z Dobrošic směr starosławnu stolicu Hornjoserbow, Budyšin. Putniske kemše na česć narodninow maćerje Božeje běchu so před krótkim skónčili a měšćanscy putnicy z Budyskeje wosady so na dompuć podachu.

Najprjedy raz běch jara pozitiwnje zmysleny. Kemše běchu (kaž přeco) jara dostojne. Budyska wosada měješe po dołhim času dosć družkow, zo móžeše samo ze swjatej Marku putnikować. Dokelž pak družki po puću kusk womučnichu, mějach prěni raz w žiwjenju móžnosć, jako „ersatzdružka“ (w rjanej serbšćinje wězo jako „narunanska družka“) skutkować a postawu sobu njesć. Kajke zbožo, kajka česć!