„Njeměli wšitcy prawidłownje składnosć měć, so wot wuměłstwa dótknyć dać?“ W předsłowje winowcoweho wudaća zwuraznja Theresa Jacobsowa swoje mysle wo swobodnym přistupje k wuměłstwu – njewotwisnje wot wobstejnosćow a poměrow wosobow. Dale je so Justyna Michniuk ze zastupjerjomaj hibanja k hajenju słowjanskeje wěry rozmołwjała. Wozrodźenje starych ritualow, swjedźenjow a kulturnych praktikow kaž tež indiwiduelny dušiny puć wotkrywanja swójskich potrjebow hladajo na wěru su z wobstatkom nimale pozabyteje pohanskeje wěry, kotraž so dale a bóle rozwiwa.