Před něšto njedźelemi sym čitarjam wo swojej jězbje do Chorwatskeje rozprawjał. Prěnja stacija běše Šibenik, ­srjedźowěkowske město nad Jadranskim morjom. Naš přichodny cil bě Sarajewo – město, kotrež je w kóždym nastupa­nju jónkrótne. Sprěnja, dokelž je stolica Bosniskeje a Hercegowiny. A tu so zetkawaja najwšelakoriše kultury a tradicije. A stawizny, kotrež su město formowali, začuwaš na kóždym róžku.

Je lědma móžno, njepodležeć šarmej stareho města – bazarej Baščarija, kotryž běchu osmanojo w 15. lětstotku

  załožili. Do jeho wuskich haskow wabi će wóń korjeninow, kofeja a čerstweho somuna – to je typiski wšědny chlěb Balkana. Z małych hosćencow pak wabješe wóń grilowaneho sykaneho mjasa. Do najsławnišeho z nich, „Želja“,

            załožichmy. Wšako so praji: Sarajewske čewapćići móžeš jěsć bjez kónca, tak słódne su.